Το κλείσιμο ενός σχολείου σημάδι παρακμής του Έθνους

Μαυροδένδρι Κοζάνης ώρα μηδέν, εκεί όπου αυξάνονται και επεκτείνονται τα (φωτοβολταϊκά πάρκα) κλείνουν Νηπιαγωγείο και Δημοτικό σχολείο λόγο έλλειψης μαθητών με αποτέλεσμα να νεκρώνονται τα (δημόσια πάρκα) από τις παιδικές φωνές. Η υπογεννητικότητα αποτέλεσμα ανασφάλειας και οικονομικής κρίσης όπου στοχεύει τον πολίτη αλλά βοηθάει την ιδιωτική φοροεισπρακτική πολιτική για το κέρδος των πολυεθνικών εταιριών όπου χρηματοδοτούνται από τις τράπεζες ενώ η ελληνική οικογένεια δεν έχει το δικαίωμα αυτό ούτε να πριμοδοτείτε ως κίνητρο γεννήσεων αυτό ονομάζετε πλέον ανάπτυξη από τα ανθελληνικά καθεστώτα.

Ελλάδα και Ελληνισμός στο σχέδιο εξαφάνισης από τον πλανήτη μας..

ΚΡΙΜΑ ΠΟΥ ΑΝΕΧΟΜΑΣΤΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΞΕΦΤΙΛΑ ΚΑΙ ΚΑΤΡΑΚΥΛΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΜΑΣ…

Οι αναμνήσεις του χρόνου στο χτύπημα του κουδουνιού

 Η χθεσινή μέρα καταγράφηκε στις καρδιές μας ως μια από τις σημαντικότερες της ζωής μας. Δημοτικό Σχολείο Μαυροδενδρίου, 54 χρόνια μετά! Συνάντηση συμμαθητών Ε' και ΣΤ' τάξεων (και όχι μόνον) σχολικού έτους 1970-1971. Ήταν όλες και όλοι παρόντες. Η πιο συγκινητική παρουσία όμως ήταν αυτή του Δασκάλου μας, του κ. Αριστοτέλη Λαζαρίδη. Ο κ. Τέλης, ο αγαπημένος μας Δάσκαλος (με το Δ κεφαλαίο, διότι τίμησε τον ρόλο του με τον καλύτερο τρόπο), παρά τα 87 του χρόνια, αποδέχθηκε αμέσως την πρόσκλησή μας με μεγάλη χαρά και ήρθε από νωρίς, όπως και τότε, για να χτυπήσει το κουδούνι. Αυτή ήταν και η μεγάλη έκπληξη για το σύνολο σχεδόν των συμμαθητών (φροντίσαμε να είναι καλά κρυμμένο μυστικό). Η χαρά και ο ενθουσιασμός δεν περιγράφεται, όπως και η μεγάλη αγάπη, εκτίμηση κι ευγνωμοσύνη για όλα αυτά που απλόχερα μας πρόσφερε στα σχολικά μας χρόνια και έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην κατοπινή εξέλιξή μας σαν ανθρώπους. Έτσι λοιπόν βρεθήκαμε στο χωριό μας, στο σχολείο μας, στην αίθουσά μας, ανταμώσαμε με κάποιους μετά από 54 χρόνια, με κάποιους λιγότερα, πλημμυρίσαμε με πρωτόγνωρα συναισθήματα, αναμνήσεις, αγάπη. Συνδεθήκαμε διαδικτυακά με συμμαθήτριές μας που βρίσκονται μακριά, κλάψαμε, γελάσαμε και ολοκληρώσαμε τη συνάντηση με κρασάκι και μεζέδες σε μαγαζί του χωριού μας. Δώσαμε υπόσχεση ότι θα βρισκόμαστε πια κάθε χρόνο, κι έτσι θα ζωντανέψουμε έστω και για λίγο το σιωπηλό πλέον σχολείο μας, το οποίο έκλεισε φέτος λόγω έλλειψης μαθητών (μόνον έξι, οι οποίοι πηγαίνουν στα Κοίλα). Πρέπει να ευχαριστήσουμε για την πολύτιμη βοήθειά της την τελευταία δασκάλα του χωριού μας, την κ. Ελπίδα Τσεπραηλίδου, καθώς επίσης και τον κ. Κώστα Περτσινίδη για την λήψη βίντεο και φωτογραφιών.

Καλή αντάμωση πάλι σε ένα χρόνο.

Κική Φαχαντίδου.

Μάνος Γεωργιάδης «Πίστεψα πάλι σε ψέμα».

 

Ο Μάνος Γεωργιάδης ανανεώνεται δισκογραφικά με ένα ολοκαίνουργιο τραγούδι που έχει τον τίτλο «Πίστεψα πάλι σε ψέμα».

Ανανεωμένος και με άκρως ανεβασμένη καλλιτεχνική ατζέντα, έρχεται και κερδίζει πάλι τις εντυπώσεις,έχοντας στις αποσκευές του το νέο του τραγούδι,και πρόκειται για ένα τραγούδι που ανεβάζει την διάθεση μας στα ύψη.

Ο Μάνος διανύει την καλύτερη Δημιουργική περίοδο και επιστρέφει ανανεωμένος αλλά και πιο ώριμος από ποτέ,έτοιμος να μας ''ξεσηκώσει'' ξεδιπλώνοντας για μια ακόμα φορά το πολύπλευρο ταλέντο του στο τραγούδι ανεβάζοντας όλο και πιο ψηλά τον πήχη,με τη νέα του επιτυχία σε στίχους Σάκη Σαμαρά, και μουσική Γιάννη Μαγγελάκη.

Επέστρεψε για να κερδίσει τις εντυπώσεις όπως πολύ καλά ξέρει!

Το νέο του τραγούδι τον κάνει να ξεχωρίζει στο είδος που τόσο αγαπά,αφού ξέρει να ερμηνεύει κάθε φορά από καρδιάς και με πολύ δυναμισμό τέτοια τραγούδια που μένουν διαχρονικά γραμμένα μέσα στην ψυχή μας!

Η φωνή του είναι μοναδική,και μας ταξιδεύει για μια ακόμη φορά,με το ιδιαίτερο χρώμα της.

Κυκλοφορεί από την Musicliberty

Στίχοι : Σάκης Σαμαράς Μουσική : Γιάννης Μαγγελάκης Έπαιξαν οι μουσικοί : Κλαρίνο - Νέυ : Μάκης Τσίκος Κιθάρες : Αντώνης Παλαιός Πλήκτρα : Χρήστος Αθανασίου Τύμπανα / Κρουστά / Μπάσο : Γιάννης Θάνος Φωνητικά : Κωνσταντίνα Χαβενετίδου Ηχογράφηση / Μίξη / Mastering : Γιάννης Θάνος/Στούντιο Ηχόμετρο Ενορχήστρωση / Προγραμματισμός : Γιάννης Θάνος Subscribe : @ManosGeorgiadis Facebook :   / manosgeorgiadisofficial   Instagram :   / manosgeorgiadis   Spotify : https://open.spotify.com/album/47LhjL... Apple Music :   / pistepsa-pali-se-psema-single   Amazon Music : https://music.amazon.com/albums/B0D3F... Στίχοι: Αν θυμάσαι ήρθες βράδυ με λουλούδι κι’ ένα χάδι χτύπησες να σου ανοίξω κι’ είπες ήρθα να το λήξω κάθισες μεσ’ το σαλόνι έκλαψες κι’ είπες ματώνει την καρδιά ο χωρισμός μας φταίχτης ο εγωϊσμός μας Πίστεψα πάλι σε ψέμα η καρδιά σου έχει θέμα ψαξ’ το λίγο κατά βάθος στο μυαλό σου είσαι λάθος πίστεψα πάλι σε ψέμα κι’ έκανα κακό σε μένα ήρθες κι’ είπες πάλι αντίο σε καιρό που’ ναι για δύο Έξω χιόνι και αέρας είσαι αγάπη μίας μέρας μία λες το μετανιώνεις κι’ ύστερα μου λες κρυώνεις πες μου πως να σε πιστέψω γι’ αυτό μείνε στην απ’ έξω η καρδιά μου δεν σ’ αντέχει να μου λες πως κάτι τρέχει. MusicLiberty : https://www.musicliberty.gr/

Δείτε στο ΥouΤube το video clip στο  link

https://www.youtube.com/watch?v=Qg4zvxVrtlE

ΤΟ ΡΗΓΜΑ

https://youtu.be/au276RTwI8Y?feature=shared

                "Το ζεϊμπέκικο του Βαρδάρη"

         https://youtu.be/lvZ8tTlFxUw?si=TiyD6nYW4h0sBQSD

Κρανιά - κράνα μια ελληνική υπερτροφή, φάρμακο για την καρδιά, τον διαβήτη, το έντερο, την διάρροια, αντιπυρετικό.

Σε μελέτη που πραγματοποιήθηκε από ερευνητές του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης διαπιστώθηκε πως τα κράνα είναι σημαντικής διατροφικής αξίας, καθώς είναι πλούσια σε αντιοξειδωτικά ενώ η συνολική αντιοξειδωτική τους ικανότητα είναι υψηλότερη από κάθε άλλο φρούτο με το οποίο συγκρίθηκαν...

Έρευνες απέδειξαν ότι τα κράνα έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε φλαβονοειδή, ανθοκυάνες και φαινολικά παράγωγα. Σε άλλες εργαστηριακές έρευνες βρέθηκε μεγάλη περιεκτικότητα σε σίδηρο (Fe) αλλά και βιταμίνη C (103 mg/100 g), καθώς και υψηλή περιεκτικότητα σε ασκορβικό οξύ (4873 mg/100 g, περισσότερο από φράουλες, πορτοκάλια και ακτινίδια), καροτίνη και τανίνες. Οι ουσίες αυτές έχουν αντιοξειδωτικές και στυπτικές ιδιότητες. Αποτελούν τονωτικό του ανθρώπινου οργανισμού και ρυθμίζουν το πεπτικό σύστημα. Τα κράνα περιέχουν την υψηλότερη ποσότητα σε ανθοκυάνες σε σύγκριση με τα σμέουρα, τα βατόμουρα και τα φραγκοστάφυλα.

Oι Αρχαίοι Έλληνες τη χρησιμοποιούσαν για παθήσεις του γαστρεντερικού συστήματος, της δυσπεψίας, και της καρδιάς διότι μπορούσε πολλές φορές να θεραπεύει αυτές τις παθήσεις. Ακόμη δίνει ενέργεια στον οργανισμό μετά από σκληρές εργασίες που τον καταπονούν. Τα κράνα επίσης περιέχουν βιταμίνες Α και C και πολλά αντιοξειδωτικά και μεταλλικά στοιχεία όπως ο σίδηρος. Επομένως δε φαίνεται περίεργο που η Κινεζική ιατρική χρησιμοποιούσε τα κράνα για αιώνες.

Τα κράνα βελτιώνουν την όραση και τη μνήμη. Τα αντιοξειδωτικά θωρακίζουν τον οργανισμό και επιβραδύνουν τη γήρανση γιατί απομακρύνουν από τα κύτταρα, τις ελεύθερες ρίζες. Τα φλαβονοειδή έχουν αντιθρομβωτική δράση και μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση του κινδύνου πολλών χρόνιων ασθενειών, όπως ο καρκίνος, το εγκεφαλικό και η στεφανιαία νόσος.

Τα Κράνα:

αποτελούν πλούσια πηγή βιταμίνης C, πηγή βιταμίνης E

περιέχουν ισχυρά φυσικά αντιοξειδωτικά

περιέχουν μηδενικά λιπαρά και χοληστερόλη

Τα κράνα είχαν την υψηλότερη τιμή αντιοξειδωτικής δραστηριότητας. Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος αυτών των τιμών παρατίθενται αντίστοιχες τιμές και από άλλα είδη και ποικιλίες νωπών καρπών:

Κράνα Ντούλια1 (μεγαλόκαρπα) 54,8
Κράνα Ντούλια2 (μικρόκαρπα) 100,8
Κράνα Ηλέκτρα 99,6
Κράνα από περιοχή Νάουσας 76,1
Βερίκοκα 3,5
Φράουλες 48,0
Ροδάκινα 7,00 – 17,02
Αχλάδια 20,0 – 29,60
Κεράσια 15,5 – 41,04
Μήλα 7,0 – 32,0
Μούρα μαύρα Κ. Στυλιανίδης 61,6
Βύσσινα 32,5 – 35,3

Η Κρανιά ή και κρανειά ή μαυροβεργιά (επιστημονική ονομασία Cornus) είναι φυλλοβόλο δέντρο (και θάμνος). Ανήκει στα αγγειόσπερμα, στην οικογένειας των Κρανειοειδών (Cornaceae). Χαρακτηρίζεται από πυκνό φύλλωμα. Τα άνθη της είναι κίτρινα με τέσσερα πέταλα και οι καρποί της σφαιρικοί με έντονο κόκκινο χρώμα και ξινή γεύση – ονομάζονται κράνα. Η περίοδος ανθοφορίας της είναι νωρίς την άνοιξη ενώ η περίοδος καρποφορίας της είναι τους φθινοπωρινούς μήνες, Οκτώβριο και Νοέμβριο. Τα φύλλα της είναι λογχοειδή με μικρή διαφορά στο χρώμα της εσωτερικής από την εξωτερική όψη. Είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο φυτό στην Ευρώπη.

Η κρανιά είναι πασίγνωστη από την αρχαιότητα, από την εποχή του Ομήρου με το όνομα “Κράνεια”. Στα πολύ παλιότερα χρόνια τα κράνα πρέπει να είχαν κα μαγικές ιδιότητες, αν πιστέψουμε τον Όμηρο που βεβαιώνει ότι η φοβερή Κίρκη παρέθεσε στον Οδυσσέα και την παρέα του, για τροφή, «καρπόν κρανείας και άκυλον βάλανον», κράνα και πουρναρίσια βαλανίδια. Μάλιστα, σύμφωνα με το Θεόφραστο, το ξύλο της κρανιάς ήταν σκληρό και το χρησιμοποιούσαν για να φτιάχνουν μπαστούνια, κυνηγητικές λόγχες, πολεμικά ακόντια, και τόξα. Ο Παυσανίας αναφέρει ότι οι αρχαίοι Έλληνες έφτιαξαν τον Δούρειο Ίππο με ξυλεία κρανιάς από το ιερό δάσος του Απόλλωνα. H κρανιά αποτελεί ένα πολύτιμο και ενδιαφέρον είδος, καθώς από την αρχαιότητα ήταν γνωστές οι φαρμακευτικές και θεραπευτικές ιδιότητες του φυτού, ενώ επειδή δεν έχει πολλούς εχθρούς και ασθένειες, μπορεί να καλλιεργηθεί ως βιολογική καλλιέργεια.

Η κρανιά ανθίζει νωρίς τον χειμώνα (Ιανουάριο-Φεβρουάριο) και η άνθηση διαρκεί περίπου 45-50 ημέρες, ενώ το ξύλο της είναι πολύ σκληρό και έχει μεγάλη αντοχή στη θραύση. Από τα αρχαία χρόνια, λόγω αυτών των ιδιοτήτων του, χρησιμοποιήθηκε για τη δημιουργία βελών και δοράτων. Οι καρποί της είναι στυφοί στην αρχή και με την πλήρη ωρίμανση γίνονται εδώδιμοι. Έχουν πολλά αντιοξειδωτικά (φλαβονοειδή και ανθοκυάνες) με αποτέλεσμα να αποτελούν ένα πολύ σημαντικό φαρμακευτικό φυτό.

Επίσης, η περιεκτικότητά του σε βιταμίνη C και βιταμίνη Α είναι υψηλή. Περιέχουν ακόμη τανίνες, πηκτίνες και πολλά μεταλλικά στοιχεία όπως είναι ο σίδηρος.

Τα κύρια χημικά συστατικά των κράνων είναι οι ανθοκυάνες που αποτελούν φυτικές υδατοδιαλυτές χρωστικές που ανήκουν στα φλαβονοειδή. Δίνουν στους καρπούς και στα άνθη έντονα χρώματα (πορτοκαλί, κόκκινο, μοβ, μπλε, κ.λπ.).

Οι καρποί που περιέχουν ανθοκυάνες θεωρούνται προστατευτικοί τόσο για την καρδιά όσο και ενάντια στον διαβήτη. Από τα αρχαία χρόνια μέχρι τις ημέρες μας τα κράνα χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση της διάρροιας και των εντερικών παθήσεων λόγω των τανινών που περιέχουν. Επίσης, ο φλοιός, οι βλαστοί και οι ρίζες χρησιμοποιούνται ως αντιπυρετικά. Σε χώρες της Ασίας, τα κράνα χρησιμοποιούνται στη θεραπεία του διαβήτη.

Στο μεταξύ, πολύτιμο είναι και το ξύλο της κρανιάς, το οποίο και χρησιμοποιείται στην κατασκευή διαφόρων μικροκατασκευών και εργαλείων (μπαστούνια, γκλίτσες, βέργες, πίπες κ.λπ.). Από τον φλοιό προέρχεται κόκκινη βαφή, με την οποία παλαιότερα βάφονταν δέρματα, ενώ με τους καρπούς έβαφαν αβγά. Επίσης παράγεται ένα παραδοσιακό λικέρ.

Tο κράνο συγχέεται στην πλειονότητα των περιπτώσεων με τα ξενόφερτα κράνμπερι (Vaccinium macrocarpon), το οποίο συγγενεύει με το μύρτιλλο. Άλλωστε οι καρποί του κράνμπερι έχουν σκούρο βυσσινί χρώμα ενώ αντίθετα το κράνο έχει κόκκινους γυαλιστερούς καρπούς και είναι πολύ πιο πλούσιο σε διατροφικά στοιχεία.

Η σύγχυση αυτή δυστυχώς έχει φέρει σε δυσμενή θέση τους παραγωγούς κράνου και προϊόντων αυτού καθώς πολλές φορές κυρίως σε καταστήματα delicatessen, κάβες και σε μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ πωλούνται κράνμπερι ως κράνα, τα οποία εισάγονται κυρίως από χώρες του εξωτερικού με ότι αυτό συνεπάγεται για τους ίδιους τους καλλιεργητές.

Το θέμα όπως είναι φυσικό αδυνατίζει τη θέση των καλλιεργητών οι οποίοι παλεύουν για να δώσουν στο κράνο την υπεραξία ενός σούπερ τροφίμου (ενός τροφίμου που συγκεντρώνει δηλαδή πολλά θρεπτικά, όπως η σπιρουλίνα, το ιπποφαές κλπ.).

Η σύγχυση ωστόσο υπάρχει, όχι μόνο μεταξύ των καταναλωτών, αφού με μια γρήγορη αναζήτηση στο διαδίκτυο, ειδικά σε ιστοτόπους με θέματα διατροφής, μπορεί κανείς να διαπιστώσει ότι κράνα και κράνμπερις συγχέονται σε τέτοιο βαθμό σαν να πρόκειται για το ίδιο φρούτο!

της Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή,
μοριακή βιολόγος

Μεγάλη ανακάλυψη: Πιστοποιήθηκε στην Ελλάδα η ύπαρξη της πανοπλίας του Μεγάλου Αλεξάνδρου!

Για πρώτη φορά πιστοποιήθηκε επίσημα ότι βρίσκονται σε ελληνικά χέρια αντικείμενα που ανήκαν στον Ελληνα κατακτητή της Ασίας, τον Βασιλέα των Βασιλέων Μ.Αλέξανδρο και συγκεκριμένα για την ίδια την πανοπλία του!

Την ίδια στιγμή επιβεβαιώνεται ότι ο Φίλιππος ο Β' ο πατέρας του μεγάλου στρατηλάτη όντως έχει θαφτεί στην Βεργίνα αλλά αυ΄το ήταλ λίγο πολύ γνωστό.

Μια εξαιρετική αρχαιολογική αποκάλυψη έρχεται στο προσκήνιο και φαίνεται πως αλλάζει τα δεδομένα για τους τάφους της Βεργίνας.

Σήμερα, 2.300 χρόνια μετά, οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον παλαιοανθρωπολόγο Αντώνη Μπαρτσιώκα, ανακάλυψαν μεταξύ άλλων ότι το οστό στο γόνατο του Φιλίππου φέρει ακόμα την οπή από τον τραυματισμό του στην μάχη. Παράλληλα μετά από μελέτη κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι βρήκαν και αντικείμενα της πανοπλίας του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Η νέα επιστημονική εργασία δημοσιεύτηκε στο έγκυρο αμερικανικό επιστημονικό περιοδικό Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS). Μετά από ενδελεχή μελέτη, η επιστημονική αυτή ομάδα από την Ελλάδα και την Ισπανία, υπό τη διεύθυνση του Αντώνη Μπαρτσιώκα και του Juan Luis Arsuaga, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα σκελετικά υπολείμματα του Φιλίππου Β’ όντως βρίσκονται στη Βεργίνα, όχι όμως στον Τάφο Ι, όπως ήταν η γενική άποψη μέχρι σήμερα αλλά στον Τάφο ΙΙ. Αυτή είναι η πρώτη φορά που τα οστά του Τάφου Ι στη Βεργίνα εξετάστηκαν από παλαιοανθρωπολόγους ενδελεχώς με τις πιο σύγχρονες μεθόδους.

Για πρώτη φορά λοιπόν αποδεικνύεται ότι:

-Ο Φίλιππος Β’ είναι όντως θαμμένος στη Βεργίνα. Πιστοποιήθηκε ότι ένα οστούν από τον Τάφο Ι στη Βεργίνα με μία τρύπα στο γόνατο είναι το κουτσό πόδι του Φιλίππου Β’.

-Σύμφωνα με ιστορικές πηγές, τρία χρόνια πριν από τη δολοφονία του το 336 π.Χ., κατά τη διάρκεια μάχης, ο Φίλιππος τραυματίστηκε από ένα δόρυ που πέρασε μέσα από το πόδι του και τον κατέστησε κουτσό. Μετά από 2,300 χρόνια, αυτό το εντυπωσιακό οστούν φέρει ακόμα την οπή που προκάλεσε το δόρυ. Το οστούν έχει επίσης υποστεί αγκύλωση μεταξύ της κνήμης και του μηρού, που δείχνει ότι το άτομο κούτσαινε, γεγονός που συνάδει με αυτά που ξέρουμε για τον Φίλιππο Β’.

-Μαζί με τον Φίλιππο Β’ πιστοποιήθηκε ότι είναι θαμμένη η τελευταία γυναίκα του Φιλίππου, Κλεοπάτρα, μαζί με το νεογέννητό της – τους οποίους δολοφόνησε η μητέρα του Μ. Αλεξάνδρου, Ολυμπιάδα.

-Επιβεβαιώθηκε ότι στον Ταφο ΙΙ είναι θαμμένος ο ετεροθαλής αδελφός του Μ. Αλεξάνδρου. Η ομάδα μάλιστα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι μερικά αντικείμενα από την πανοπλία του Τάφου ΙΙ πρέπει να ανήκουν στον ίδιο το Μ. Αλέξανδρο και όχι στον Αρριδαίο.Ο Αρριδαίος, ετεροθαλής αδελφός του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ήταν ανίκανος για μάχη, αλλά απλά κατά την διάρκεια της στέψης του, είχε χρησιμοποιήσει μερικά από τα αντικείμενα που ανήκαν στον αδελφό του.

Tο σημαντικότερο όμως επακόλουθο της έρευνας είναι ότι για πρώτη φορά μπορεί να υποστηριχθεί με βεβαιότητα ότι η Ελλάδα κατέχει αντικείμενα που ανήκουν στην πανοπλία του γνωστότερου παγκοσμίως βασιλέα της αρχαιότητας, του Μ. Αλέξανδρου.Η εργασία αυτή αλλάζει σημαντικά τα δεδομένα στη Βεργίνα.

Με αίμα απέναντι στους ναζί κρατήθηκε η Μακεδονία! Καταλάβατε δοσίλογοι ανθέλληνες;

ΟΤΑΝ Ο ΧΙΤΛΕΡ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΣΤΟΥΣ ΒΟΥΛΓΑΡΟΣΚΟΠΙΑΝΟΥΣ... Στις 22 Ιουλίου 1943 κορυφώθηκαν οι διαδηλώσεις κατά της επικείμενης επέκτασης της βουλγαρικής κατοχής στη Μακεδονία, με πολυπληθές μαχητικό συλλαλητήριο στην Αθήνα, το οποίο πνίγηκε στο αίμα από τις δυνάμεις κατοχής.

Στις 14 Ιουλίου 1943 οι εφημερίδες δημοσίευσαν γερμανική ανακοίνωση που ανέφερε:

Δια στρατιωτικούς λόγους, οφειλομένους εις την γενικήν πολεμικήν κατάστασιν και εξαιτίας της πληγής των ανταρτών, κατέστη αναγκαία η ενίσχυσις των στρατευμάτων κατοχής εν Ελλάδι. Εν τω πλαισίω των μέτρων τούτων, την από στρατιωτικής απόψεως ασφάλειαν εις την περιοχήν ανατολικώς του ποταμού  Αξιού – πλην της πόλεως Θεσσαλονίκης – ανέλαβον βουλγαρικά στρατεύματα. Η διοίκησις και εις τα υπό των βουλγαρικών στρατευμάτων μέλλοντα να καταληφθούν τμήματα της χώρας, ευρίσκεται εις χείρας Γερμανικών διοικητικών υπαλλήλων και της Γερμανικής Αστυνομίας. Ουδαμώς αποσιωπούνται οιαιδήποτε μεταβολαί εις τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδος και εις την οικονομίαν της χώρας. Ιδία εξακολουθούν να ισχύουν οι ελληνικοί νόμοι και αι ελληνικαί διατάξεις, καθώς και τα διοικητικά μέτρα της ελληνικής κυβερνήσεως.

Από την ανακοίνωση γινόταν φανερό ότι το αντάρτικο, που είχε φουντώσει στην κατεχόμενη Ελλάδα, υποχρέωνε τους Γερμανούς να απασχολούν περισσότερα στρατεύματα για την αντιμετώπισή του. Γι’ αυτό, εκ των πραγμάτων υποχρεώθηκαν να αναθέσουν τα ελαφρύτερα καθήκοντα των κατοχικών δυνάμεων στην περιοχή ανατολικά του Αξιού ποταμού (εκτός από τη Θεσσαλονίκη) στους Βούλγαρους συμμάχους τους, που ήδη είχαν υπό την κατοχή τους τις περιοχές ανατολικά των Σερρών.



Η απόφαση των γερμανικών δυνάμεων κατοχής προκάλεσε κύμα αγανάκτησης σε όλη τη χώρα. Μαχητικές διαδηλώσεις διοργανώθηκαν σε πολλές πόλεις, με πρωτοβουλία του ΕΑΜ. Στις 22 Ιουλίου κορυφώθηκαν οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας στην Αθήνα. Χιλιάδες κόσμου (υπολογίζονται από 200-500.000) κατέβηκαν στους δρόμους της Αθήνας, αδιαφορώντας για την απειλητική παρουσία των κατοχικών δυνάμεων σε επίκαιρα σημεία της πρωτεύουσας.

Από τα σημεία συγκέντρωσης (Μοναστηράκι, Πλατεία Λαυρίου, Ομόνοια κ.α.), το ανθρώπινο ποτάμι κινήθηκε προς το κέντρο, κρατώντας ελληνικές σημαίες και φωνάζοντας συνθήματα, όπως «Όχι στην Επέκταση» και «Έξω οι Βούλγαροι φασίστες από τη Μακεδονία και τη Θράκη». Τα κατοχικά θωρακισμένα οχήματα προσπάθησαν να διαλύσουν τους διαδηλωτές. Οι συγκρούσεις δεν άργησαν να γενικευτούν.

Στη διασταύρωση των οδών Πανεπιστημίου και Ομήρου μία 17χρονη Επονίτισσα, η Παναγιώτα Σταθοπούλου, προσπάθησε με το σώμα της να ακινητοποιήσει ένα άρμα. Ένας Γερμανός, μέλος του πληρώματος, την πυροβόλησε και τη σκότωσε. Την ίδια στιγμή, η 19χρονη φοιτήτρια της Γαλλικής Ακαδημίας, Κούλα Λίλη επιτέθηκε στον οδηγό του άρματος με το τακούνι του παπουτσιού της, αλλά έπεσε κι αυτή νεκρή από τα πυρά του πληρώματος. Συνολικά, την ημέρα εκείνη 30 διαδηλωτές έχασαν τη ζωή τους, 300 τραυματίστηκαν και 500 συνελήφθησαν. Πολλοί από τους συλληφθέντες οδηγήθηκαν σε στρατοδικεία και καταδικάσθηκαν σε βαριές ποινές.

Μπροστά στην αποφασιστικότητα του ελληνικού λαού, οι Γερμανοί κατακτητές αναγκάστηκαν να αναστείλουν την υλοποίηση των αποφάσεων τους.

Η στάση των Αρχαίων Ελλήνων έναντι των προδοτών.

 

Η ΑΝΙΕΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

Παίρνοντας για βάση το έντονο πολιτειακό αίσθημα των Αρχαίων Ελλήνων και τις ιεροπραξίες τους, καταλαβαίνουμε, γιατί ή προδοσία χαρακτηριζόταν σαν το πιο βαρύ έγκλημα. Κι αν εμβαθύνουμε στο γεγονός, ότι όλοι οι προδότες, μετά την ατιμωτική εκτέλεση τους, δεν επιτρεπόταν να ταφούν, θα καταλάβουμε πόσο μεγάλη, πόσο συντριπτική ήταν η ποινή πού τους επιβαλλόταν.
Με την προδοσία στην αρχαία Ελλάδα προσβαλλόταν, ανίερα κι ανεπανόρθωτα, η βαθύτατη ηθική αντίληψη για την πολιτειακή ευδαιμονία και σταθερότητα. Ακόμα κι αν δεν είχε έμπρακτα αποτελέσματα η προδοσία. Έφτανε η πρόθεση, η απλή διάθεση. Έτσι, ό προδότης δεν είχε θέση ούτε στη ζωή ούτε στο θάνατο. Δεν τον
θεωρούσαν ούτε και τυπικά ούτε «κατ” ανοχήν» άνθρωπο, παρά κάτι σαν απαίσια τερατικό για την ιερή παράδοση κι αφάνταστα επικίνδυνο για τις ομαλές σχέσεις της πολιτείας. Κι έπρεπε, φυσικά, όχι μόνο να χαθεί, άλλα κι η εφιαλτική μνήμη του να γίνεται πάντα αντικείμενο «μαύρης κατάρας». Έπρεπε, με το «κατακουρέλιασμα της «βρωμερής» υπόστασης του», να θεωρηθεί χτυπητό «παράδειγμα προς αποφυγήν».
Το ηρωικό ελληνικό έπος δέχεται για τον προδότη την ταφή, κι ο αθηναϊκός νόμος, κατά την ιστορική περίοδο, πρόβλεπε πέταμα των εκτελεσμένων προδοτών μακριά από την πολιτεία. Η καλλιεργημένη φαντασία των Αθηναίων διαμόρφωνε πολύ παραστατικούς τους μύθους για την περιφρόνηση πού έδειχναν οι πρόγονοι στους προδότες. Ο Δημοσθένης (18, 204) αναφέρει πώς οι Αθηναίοι κάποιον Κυρσίλο, πού δέχτηκε να υποκύψει στις επιταγές του Ξέρξη, τον σκότωσαν με λιθοβολισμό, κι οι γυναίκες έκαμαν το ίδιο στη σύζυγο του. Οι Αρκάδες, κατά τον Παυσανία (4, 22, 4), σκότωσαν, επίσης με πέτρες, τον Αριστοκράτη και τον έβγαλαν έξω από τα σύνορα αφήνοντας τον άταφο, επειδή πρόδωσε τα μυστικά τους στους Σπαρτιάτες. Έχουμε, ακόμα, και τη διήγηση του Λυκούργου (112, 115), όπου κι αυτοί, πού υπερασπίστηκαν τον προδότη και φίλο των Σπαρτιατών ολιγαρχικό Φρύνιχο, κηρύχτηκαν ένοχοι, θανατώθηκαν, και τα οστά τους, όπως και του Φρύνιχου, πετάχτηκαν έξω από την Αττική, ενώ εκείνοι, πού σκότωσαν τον προδότη, αθωώθηκαν, και κρίθηκε πώς άδικα φυλακίστηκαν.
Με αφορμή τη σκληρότατη τιμωρία του Φρύνιχου, έγινε ψήφισμα (Λυκούργος, 112, 115), όπου καταδικάζονταν, προκαταβολικά, οι υπερασπιστές των προδοτών, κι αν, ακόμα, οι προδότες εκτελέστηκαν, κι αν τα πτώματα τους πετάχτηκαν μακριά από την πολιτεία, κι αν, τέλος, πέρασε καιρός πολύς από την προδοσία τους. Έτσι, οι υπερασπιστές των προδοτών εξισώθηκαν με τους προδότες, αφού δεν δίστασαν να δικαιολογήσουν, βρίσκοντας ελαφρυντικά ή προσπαθώντας ν” αμφισβητήσουν την πράξη τους (των προδοτών), ασεβώντας στα ιερά κι όσια της πολιτείας. Τους θεωρούσαν κι” επικίνδυνους και βλαβερούς για το κοινό συμφέρον, αφού θέλησαν να μειώσουν την «καταστρεπτική σημασία της προδοσίας». Τέτοιες περιπτώσεις προδοτών έχουμε πάμπολλες, πού, αφού θάφτηκαν, ξεθάφτηκαν κατόπι και τα οστά τους πετάχτηκαν, γιατί ήταν ένοχοι στο «Κυλώνιον άγος» (Θουκυδίδης, 1, 126, 127).

ΚΑΙΑΔΑΣ
Στους Αθηναίους ίσχυε ο νόμος, πού συχνά τον ανέφεραν, για τους Προδότες, πού απαγόρευε ρητά, μετά την καταδίκη τους, να ταφούν στην Αττική. Το ίδιο, σύμφωνα μ” αυτόν τον νόμο, ίσχυε για τους κλέφτες και τους ιερόσυλους., (Ξενοφ.», Ελληνικά» 1, 7, 22), Υπερείδης «’Υπέρ Λυκ.», 16 κλπ.). Ο νόμος εφαρμόστηκε και στην περίοδο του Θεμιστοκλή (Θουκυδ. 1, 138, 6) και κατά το ψήφισμα στην περίοδο του Αρχιπτόλεμου κι Αντιφώντα, πού μνημονεύονται κατά τον βίο των δέκα ρητόρων, μετά την κατάλυση των τετρακοσίων (Πλούταρχ. «Ηθικά», 834α). Οι γειτονικές πόλεις φρόντιζαν, από υποχρέωση ηθική βασικά, μα και για να είναι συνεπείς με την παράδοση, να θάβουν τα πεταμένα εκεί κοντά πτώματα των προδοτών. Στο « Ανθολόγιο» του Στοβαίου (40, 8) ιστορείται από τον Πυθαγόρειο Τέλητα η περίπτωση Αττικών φυγάδων προδοτών, πού κι όταν, υστέρα από χρόνια, πέθαναν σε ξένο έδαφος όπου είχαν καταφύγει, θάφτηκαν δίχως τυπικές τιμές. Μαζί μ” αυτούς είναι ο Νικόφημος κι ο Αριστοφάνης (όχι ο κωμωδιογράφος, βέβαια). Ο Θεόπομπος διηγείται πώς οι Αθηναίοι στη Σάμο, αφού έραψαν σε σακκί τον προδότη Λεύκιπο, τόν έριξαν στη θάλασσα. Το βάραθρο απ” όπου έριχναν τους προδότες και πού βρισκόταν κοντά στον Δήμο των Κειριαδών, ήταν κι ο τάφος τους. Γνωρίζουμε πώς ο τόπος ατιμωτικής εκτέλεσης στη Σπάρτη ονομαζόταν Καιάδας. Και στον Καιάδα πέταξαν οι Σπαρτιάτες το πτώμα του προδότη βασιλιά τους Παυσανία, πού τον «έκτισαν» στο ναό της Χαλκιοίκου Αθηνάς, όπου κατέφυγε, για να πεθάνει από πείνα και δίψα. Την πρώτη πέτρα — όπως επίσης γνωρίζουμε — για το κτίσιμο την έβαλε η μητέρα του προδότη. Μα το μαντείο των Δελφών, επιδιώκοντας την ημέρωση των ηθών, υπέδειξε αργότερα, την ταφή του εκεί πού πέθανε. Και τον έθαψαν κοντά στο ναό (Θουκυδ. 1, 134, 4). Ο Ισχυρισμός του Επιτιμίδη, πού στηρίζεται πάνω σε σχετική παρατήρηση του Αιλιανού, πως το πτώμα του Παυσανία πετάχτηκε κι αυτό έξω από τα σύνορα, δε φαίνεται βάσιμος, αφού έχουμε την αυθεντικότερη πληροφορία του Θουκυδίδη. Άλλος σοβαρός λόγος για τη σκληρότατη τιμωρία των προδοτών ήταν και τ” ότι, με την πράξη τους, ασεβούσαν προς τα ιερά της πολιτείας. Είναι χαρακτηριστικά τα όσα λέγει σχετικά ο Λυκούργος (1, 17, 26, 150).
Οι πρώτες τάσεις, στην αττική περίοδο, γι” αλλαγή του τρόπου «ηθικής εκτέλεσης», δηλαδή ν” αφήνουν άταφους νεκρούς, πού καθιερώθηκε στα ηρωικά χρόνια, διαμορφώθηκαν όταν άρχισε να επικρατεί ή προοδευτική αντίληψη για την «υγιεινή καθαριότητα». Το βλέπουμε αυτό και στην «Αντιγόνη» του Σοφοκλή. Η αντίληψη τούτη είναι ότι, με τους άταφους, «βρωμίζει το έδαφος όπου βρίσκονται, και με την αποφορά πού βγάζουν, μπορούσε να βεβηλωθεί η ιεροπραξία της θυσίας». Από δώ πηγάζει η «βιασύνη να εξασφαλίζεται η χώρα από τους κινδύνους πού απειλούν οι άταφοι νεκροί». Κι η τέτοια βιασύνη δημιούργησε το έθιμο να πετούν μακριά, έξω από τα σύνορα, τα πτώματα των προδοτών. Έπειτα, η ιδέα για την απαραβίαστη Ιερότητα της «πατρικής γης» ενισχυόταν περισσότερο με τη βεβαιότητα, ότι οι νεκροί θα ταφούν από τους ξένους. Πολύ απασχόλησε, ακόμα, τους σύγχρονους με τον Ευριπίδη και τον Σοφοκλή το ζήτημα, αν ο θάνατος εξαγνίζει το έγκλημα και κατοχυρώνει το δίκιο των ένοχων νεκρών. Ο μεγάλος σεβασμός στους νεκρούς έγινε αφορμή να παθαίνονται οδυνηρά οι Αθηναίοι της αττικής περιόδου από τις σκληρότητες για τα πτώματα, ειδικά των προδοτών πατριωτών τους. Μα έχουμε κι απόψεις νεότερες από την ακμή της τραγωδίας, όπως τις αδέκαστες υποδείξεις του Πλάτωνα για το πέταμα των ένοχων νεκρών («Νόμοι», 9, 885α, 87οε, 873(1, 874(1, ΙΟ,” 909 α-ο,-12, 960ά).
Οι ρήτορες δεν έπαυαν να θυμίζουν, εκείνη την εποχή, στους δικαστές τον όρκο τους και να τους διδάσκουν, πώς από την αυστηρή εκπλήρωση του καθήκοντος εξαρτάται κι η δική τους εσωτερική ευδαιμονία. Ο Δημοσθένης, στο προοίμιο του λόγου του «Περί στεφάνου» (1.8), τονίζει ότι ή τέλεια αμεροληψία συντελεί στην εξύψωση του «φρονήματος της δικαιοσύνης» κι εξασφαλίζει την αυστηρότητα εφαρμογής των πολιτειακών άρχων. Ό Αισχίνης υποστηρίζει, πώς ο επίορκος δικαστής αυτοαναιρεί τη δικαιοσύνη πού υπηρετεί και δίνει την ψήφο του σ” άλλον (3, 233). Η άδικη αθώωση ή η δικαστική επιείκεια χαρακτηρίζονται από τον Δείναρχο περιφρόνηση των θείων νόμων. Ο Λυκούργος πιστεύει, ότι ο δικαστής, αν και ψηφίζει μυστικά, ωστόσο ενεργεί ολοφάνερα μπροστά στους θεούς (Λυκ. «κατά Νεαίρας», 146, 126). Γι” αυτό η δίκαιη ψήφος ονομάστηκε «ευσεβής», όχι μόνο από το Δείναρχο (12, 20) και τον Δημοσθένη (18, 126, 19, 312), μα κι από τον Ευριπίδη (Ορέστεια» 1651, «Ηλέκτρα» 1262). Με πολλή ευγλωττία τέτοιες νουθεσίες απευθύνονται προς τη συνείδηση των δικαστών στους λόγους του Αντιφώντα, όταν μπαίνει ζήτημα ζωής ή θανάτου για τον δικαζόμενο (2. δ, 11 3β, 11 κλπ.) Σχετικά μ” αυτά ο Αισχίνης υποδείχνει πώς για να μειωθούν οι βαριές ευθύνες των δικαστών όφειλε εκείνος πού νικούσε στην ψηφοφορία να εξορκίζεται (2, 87, 88).

ΗΛΙΑΙΑ

Η αττική δημοκρατία είχε λάβει αυστηρά μέτρα ενάντια στους δικαστές πού δωροδοκούνταν. Ανάθεσε τη δικαστική εξουσία στην Ηλιαία, απόφευγε, με κάθε τρόπο, να ορίζει δικαστές για κάθε δίκη και φρόντιζε να τους εκλέγει με κλήρο.
Έκτος από τους ψευδομάρτυρες, πού δρούσαν οργανωμένα τότε κι εκβίαζαν συχνά την απόφαση του δικαστηρίου («Προς Άφοβον» του Δημοσθένη, 59), υπάρχουν κι αρκετές περιπτώσεις αξιόπιστων μαρτύρων πού τους πρότειναν οι ίδιοι οι κατηγορούμενοι από αυτοσεβασμό. Είναι ονομαστές οι φράσεις «αττικός μάρτυς» κι «αττική πίστις» («Παροιμιογράφος, Ι, 209, 215). Τέτοια τεκμήρια βρίσκουμε στον «Γοργία» (471e) και στον «Ευρυξία» (389d) του Πλάτωνα, στο λόγο «Περί χορευτού» (23) του Αντιφώντα κ.ά.
Την ίδια σκληρή τύχη είχαν κι οι εγκληματίες, οι Ιερόσυλοι, οι αυτόχειρες κι όσοι πάθαιναν ηλεκτροπληξία. Τους τελευταίους δεν τους έθαβαν, γιατί θεωρούνταν τιμωρημένοι από τους θεούς.
Καμιά περίπτωση καταδίκης γι” αυτοδικία σε βάρος προδοτών δεν αναφέρουν τ” αρχαία κείμενα. Και τέτοιες αυτοδικίες, «ανεπίσημες» οι περισσότερες, δεν έχουμε λίγες. Μ” αυτές δείχνεται, βέβαια, το ασυγκράτητο μίσος ενάντια στους προδότες κι ή έλλειψη ψύχραιμης αναμονής για τη δίκη τους από τα δικαστήρια. Μα κι ή απαλλαγή όσων αυτοδίκησαν αποτελεί χαρακτηριστική ένδειξη σιωπηρής επιβράβευσης της πράξης τους.

Διαβάστε τι δεν ξανακάνει η γυναίκα όταν γίνετε… μαμά!

1. Δεν λέει τη λέξη ποτέ. Λέει: «ποτέ μη λες ποτέ», «αυτά που κορόιδευα τα λούζομαι», «εκεί που ήσουν ήρθα και εδώ που είμαι τα βλέπω όλα με διαφορετικό μάτι»

2. Δεν κοιμάται σαν πουλάκι. Το πουλάκι μεταμορφώθηκε σε νυχτερίδα, το πιθανότερο είναι να μην κοιμάται καθόλου.

3. Δεν θα «ξεκουραστεί λίγο», ούτε πολύ, ούτε καθόλου. Όσο και να το θέλει δεν θα το κάνει.

4. Η φράση «θέλω να μείνω λίγο μόνη μου» δεν θα έχει ποτέ ξανά την ίδια έννοια όπως πριν το παιδί. Θα αναφέρεται πλέον σε χρόνο που πρέπει να μείνει μόνη της για να κάνει δουλειές που δεν μπορούν να γίνουν με τα παιδιά μες στο σπίτι.

5. Δεν θα ξαναπεί «ελεύθερος χρόνος». Ο χρόνος είναι πια δεσμευμένος και το πάνε «για σοβαρά».

6. Δεν θα ξαναπεί «θα πάω για ένα καφεδάκι με τις φίλες μου να τα πούμε». Όταν θα το επιχειρήσει, θα λέγεται «θα πάω να πιώ 2 ρουφηξιές καφέ στα γρήγορα και αν προλάβω θα μιλήσω με τις φίλες μου για το πώς να κόψω την πάνα»

7. Δεν θα ξαναβγεί για all night clubbing = ποτό και ξενύχτι. Έχει αγώνα αύριο. Αν όμως επιμένει και βγει ας πάρει και μια κουβερτούλα να πλαγιάσει λίγο στο μπαρ.

8. Δεν θα ξαναπεί «εγώ». Θα μιλάει στο πρώτο πληθυντικό. Πχ. Είμαστε 14 μηνών, βγάλαμε δοντάκι,  θα κάνουμε εμβόλιο, πήγαμε παιδικό σταθμό και το πιθανότερο είναι να αναφέρεται στο παιδί της και όχι στην ίδια.

9. Δεν περιποιέται τον εαυτό της στο χρόνο που το έκανε πριν. Το μούλιασμα ποδιών -χεριών γίνεται στην μπανιέρα στο 2λεπτο ντουζ και όχι με λεκανίτσα, άλατα και ζεστό νερό, το μαλλί φτιάχνεται με ένα λαστιχάκι και όχι με το πιστολάκι, το μακιγιάζ άλλαξε όνομα και λέγεται «κονσίλερ, άντε και κανένα ρουζ», και όχι πρωινό – βραδινό κτλ, η ρίζα στο μαλλί είναι μόδα και λέγεται όμπρε και όχι «πρέπει να τα βάψω», η αποτρίχωση, κερί, λέιζερ κτλ στην καλύτερη περίπτωση λέγεται πλέον «ξυραφάκι» στην χειρότερη λέγεται «από βδομάδα άμα προλάβω».

10. Δεν θα ξαναπεί ή σκεφτεί «μμμ βαριέμαι, τι να κάνω για να σκοτώσω την ώρα μου;».  Η ώρα είναι ήδη σκοτωμένη.

11. Δεν θα ξαναπεί «πω πω, κουράστηκα πολύ σήμερα», από κάποιο σημείο και μετά καταντάει βαρετό να μιλάει συνέχεια για την καθημερινή της κατάσταση.

12. Δεν θα ξαναπεί ή σκεφτεί «εγώ πότε θα γίνω μάνα;». Είναι πια μάνα και το απολαμβάνει και το χαίρεται παρ’ όλες τις δυσκολίες του!!!

Μιλώντας στα παιδιά για την οικονομική κρίση.

Τα παιδιά επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό ψυχολογικά από την οικονομική κρίση είτε μέσω των αλλαγών που υφίσταται ο τρόπος ζωής τους και το βιοτικό επίπεδο της οικογένειας, είτε μέσω των αλλαγών στην ψυχική κατάσταση και συμπεριφορά των γονέων, είτε μέσω των στάσεων και πεποιθήσεων που προβάλλονται από τα Μ.Μ.Ε και το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο.

Δεν είναι εφικτό και θεμιτό να ακοπρύπτουμε από τα παιδιά την πραγματικότητα προκειμένου να τα προστατέψουμε και να τα απομονώσουμε από τις δυσκολίες και τα προβλήματα που συνεπάγεται η οικονομική κρίση. Δε γίνεται σε καμία περίπτωση να κλείσουμε τα παιδιά μέσα σε μια γυάλα για να μην έχουν επαφή με την εξωτερική πραγματικότητα. Άλλωστε ακόμη και αν το δικό τους οικογενειακό περιβάλλον παραμείνει αλώβητο από την οικονομική κρίση, τα παιδιά εισπράττουν το αρνητικό ψυχολογικό κλίμα και τον πανικό που αυτή τη στιγμή κυριαρχεί στη χώρα μας. Βλέπουν πχ. καθημερινά στο σχολείο τους συμμαθητές τους να λιποθυμούν απο τον υποσιτισμό. Τα παιδιά ως γνωστό διαθέτουν γόνιμη φαντασία και κατασκευάζουν πολλά τρομακτικά σενάρια με αποτέλεσμα στο μυαλό τους το πρόβλημα να διογκώνεται ακόμη περισσότερο.

Καθώς τα παιδιά βρίσκονται σε μια τρυφερή και αθώα ηλικία, όπου σταδιακά θα διαμορφώσουν την αντίληψή τους για τη ζωή, ως ενήλικες οφείλουμε να φροντίσουμε να τα καθησυχάσουμε και να τα κάνουμε να νιώσουν όσο πιο ασφαλή γίνεται, ώστε να θωρακίσουμε την ψυχική τους υγεία.

Οι γονείς θα πρέπει να μιλήσουν στο παιδί και να του εξηγήσουν τι συμβαίνει με απλές και κατανοητές λέξεις και με τρόπο που να αντιστοιχεί πάντα στη χρονολογική και νοητική του ηλικία. Απαντήστε λοιπόν ανοιχτά και ειλικρινά σε όλες τις ερωτήσεις και απορίες που θα σας εκφράσει το παιδί. Καλό θα είναι να αποφεύγουν τις υπερβολές και την καταστροφολογία γιατί έτσι το μόνο που μπορούν να πετύχουν είναι να ενισχύσουν το άγχος, το φόβο και την ανασφάλεια που νιώθουν τα παδιά. Όσο μικρότερα είναι τα παιδιά, τόσο πιο ευάλωτα είναι στη διαχείριση τραυματικών καταστάσεων. Καλό είναι λοιπόν να μη χρησιμοποιούν φοβικές εκφράσεις μπροστά στα παιδιά, όπως “χανόμαστε”, “καταστρεφόμαστε”, “βουλιάζουμε”, “πιάσαμε πάτο”, “θα πεθάνουμε της πείνας”, “θα χάσουμε τα πάντα και θα μείνουμε στο δρόμο” κλπ.

Τα παιδιά νιώθουν επίσης ενοχή για κάτι που δεν τους αναλογεί. Όταν π.χ. σας βλέπουν προβληματισμένους, αγχωμένους ή στεναχωρημένους θεωρούν πως κάτι δεν έκαναν σωστά και πως αυτά ευθύνονται για την κατάστασή σας. Καλό είναι να αποφεύγετε να κάνετε αναλυτικές, φορτισμένες συναισθηματικά και λεπτομερείς συζητήσεις με το σύντροφό σας ή άλλους ενήλικες ενώπιον των παιδιών. Άλλωστε τα παιδιά δεν είναι εφικτό να κατανοήσουν οικονομικούς όρους, καθώς οι άγνωστες και μη κατανοητές λέξεις (όπως δείκτες, μετοχές, χρηματιστήριο, spreads, επιτόκια, δάνεια, κατασχέσεις κλπ.) ενδέχεται να προκαλέσουν μεγαλύτερη ανησυχία και σύγχυση.

Σίγουρα τα οικονομικά προβλήματα επιφέρουν σημαντικές αλλαγές στην καθημερινή ρουτίνα της οικογένειας, που μπορεί να επηρεάσουν την εκπαίδευση των παιδιών, τις δραστηριότητές τους, το διατροφικό τους πρόγραμμα και τον ύπνο τους. Οι γονείς ωστόσο είναι αυτοί που είναι σε θέση να καλλιεργήσουν στο παιδί ένα αίσθημα ασφάλειας ανεξάρτητα από την τροποποιημένη καθημερινότητα και τις έντονες αλλαγές που υφίσταται και βιώνει όλο το οικογενειακό σύστημα. Εξηγήστε και προετοιμάστε το παιδί για τις αλλαγές που ίσως είναι αναγκαίο να αντιμετωπίσει (π.χ. αλλαγή σχολείου, μια μετακόμιση σε μικρότερο σπίτι, η συγκατοίκηση με τη γιαγιά και τον παππού, η πώληση του αυτοκινήτου κ.ά) προσθέτοντας πάντα θετικές λέξεις και μια νότα αισιοδοξίας. Τα παιδιά έχουν ανάγκη να νιώθουν πως οι γονείς είναι η ομπρέλα που πάντα θα τα προστατεύει στην καταιγίδα και πως έχουν τον έλεγχο της κατάστασης ότι και αν συμβαίνει.

Δείξτε στο παιδί καθημερινά πόσο το αγαπάτε με μια αγκαλιά. Όταν τα παιδιά νιώθουν ανασφάλεια, φόβο και άγχος επιζητούν μεγαλύτερη προσοχή και έχουν ανάγκη τη σωματική επαφή και τη γονεϊκή στοργή ακόμη περισσότερο.

Για να μεταδώσετε στο παιδί θετική ενέργεια και ένα πνεύμα αισιοδοξίας παρόλες τις δύσκολες καταστάσεις που καλείστε να αντιμετωπίσετε εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, θα πρέπει να καλλιεργήσετε πρωτίστως εσείς για τον εαυτό σας τον αντίστοιχο τρόπο σκέψης, για να κατορθώσετε στη συνέχεια να τον εμφυσήσετε επιτυχώς και στα παδιά.

Βοηθήστε το παιδί να εκφράσει τα συναισθήματα που νιώθει από την κατάσταση που βιώνει. Με αφορμή τις οικονομικές δυσκολίες διδάξτε στα παιδιά να μην είναι σπάταλα, να μοιράζονται πράγματα και να βοηθούν τους άλλους στο βαθμό που μπορούν. Το αντίδοτο στην οικονομική κρίση είναι να διδάξουμε στα παιδιά την ανθρωπιά και την προσφορά βοήθειας στον πιο αδύναμο.

Τονίστε πως είναι σημαντικό να είναι κανείς ευχαριστημένος από τη ζωή και να εκτιμά όλα όσα έχει καθώς τίποτα δεν είναι δεδομένο.

Βοηθήστε τα να αναπτύξουν στρατηγικές αντιμετώπισης δύσκολων καταστάσεων που θα είναι απαραίτητες για τη μετέπειτα πορεία τους και την υγιή ψυχική τους εξέλιξη.

Βρείτε εναλλακτικούς τρόπους ψυχαγωγίας με χαμηλό ή μηδενικό κόστος όπως ένας περίπατος με όλη την οικογένεια στη φύση, ζωφραφική, ποδηλασία ,επιτραπέζια παιγνίδια, μελέτη μέσω της δανειστικής βιβλιοθήκης κ.ά,  που θα ενισχύσουν την επικοινωνία και θα σας φέρουν πιο κοντά με τα παιδιά.

Στα μεγαλύτερα παιδιά μπορείτε να δώσετε την ευκαιρία να αναλάβουν πρωτοβουλίες και  να προτείνουν τρόπους για να μειώσετε τα οικογενειακά έξοδα και έτσι θα ενισχύσετε την αυτοεκτίμησή τους και θα ενδυναμώσετε τη σχέση σας.

Προστατέψτε τα παιδιά από την έκθεση στα Μ.Μ.Ε και την καταστροφολογία και την παραπληροφόρηση που αναπαράγεται και ανακυκλώνεται μέσα από αυτά.

Και μην ξεχνάτε πως ένα από τα θετικά στοιχεία της οικονομικής κρίσης είναι πως μας δίνει την ευκαιρία να αλλάξουμε νοοτροπία και συνήθειες και να δώσουμε έμφαση και προτεραιότητα σε σημαντικά πράγματα όπως είναι ο ποιοτικός χρόνος που περνάτε με τα παιδιά σας και η εξασφάλιση της συνασθηματικής τους σιγουριάς και της ψυχικής τους ισορροπίας. Πιο σημαντικό από την υλική ευημερία είναι για όλους τους γονείς το να βλέπουν το παιδί τους χαρούμενο και να περνούν κοντά του ποιοτικό χρόνο.

Μαρίνα Κόντζηλα 

Ψυχολόγος-Εκπαιδεύτρια Ομάδων Γονέων

Η προκήρυξη του Αλ. Υψηλάντη, που σήμανε την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης

ΜΑΧΟΥ ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ

 

Η ώρα ήλθεν, ω Άνδρες Έλληνες! Πρό πολλού οι λαοί της Ευρώπης, πολεμούντες υπέρ των ιδίων Δικαιωμάτων και ελευθερίας αυτών, μας επροσκάλουν εις μίμησιν, αυτοί, καίτοι οπωσούν ελεύθεροι, επροσπάθησαν όλαις δυνάμεσι να αυξήσωσι την ελευθερίαν, και δι’ αυτής πάσαν αυτών την Ευδαιμονίαν. Οι αδελφοί μας και φίλοι είναι πανταχού έτοιμοι, οι Σέρβοι, οι Σουλιώται, και όλη η Ηπειρος, οπλοφορούντες μας περιμένωσιν· ας ενωθώμεν λοιπόν με Ενθουσιασμόν! η Πατρίς μάς προσκαλεί!

 Η Ευρώπη, προσηλώνουσα τους οφθαλμούς της εις ημάς, απορεί διά την ακινησίαν μας, ας αντηχήσωσι λοιπόν όλα τα Όρη τής Ελλάδος από τον Ήχον τής πολεμικής μας Σάλπιγγος, και αι κοιλάδες από την τρομεράν κλαγγήν των Αρμάτων μας. Η Ευρώπη θέλει θαυμάση τας ανδραγαθίας μας, οι δε τύραννοι ημών τρέμοντες και ωχροί θέλουσι φύγει απ’ έμπροσθέν μας.

 Οι φωτισμένοι λαοί της Ευρώπης ενασχολούνται εις την αποκατάστασιν της ιδίας ευδαιμονίας· και πλήρεις ευγνωμοσύνης διά τας προς αυτούς των Προπατόρων μας ευεργεσίας, επιθυμούσι την ελευθερίαν της Ελλάδος.

 Ημείς, φαινόμενοι άξιοι της προπατορικής αρετής και του παρόντος αιώνος, είμεθα Εύελπεις, να επιτύχωμεν την υπεράσπισιν αυτών και βοήθειαν· πολλοί εκ τούτων φιλελεύθεροι θέλουσιν έλθη, διά να συναγωνισθώσι με ημάς. Κινηθήτε, ω φίλοι, και θέλετε ιδή μίαν Κραταιάν δύναμιν να υπερασπισθή τα δίκαιά μας! Θέλετε ιδή και εξ αυτών των εχθρών μας πολλούς, οίτινες, παρακινούμενοι από την δικαίαν μας αιτίαν, να στρέψωσι τα Νώτα προς τον εχθρόν και να ενωθώσι με ημάς· ας παρρησιασθώσι με ειλικρινές φρόνημα, η Πατρίς θέλει τους εγκολπωθή! Ποίος λοιπόν εμποδίζει τους ανδρικούς σας Βραχίονας; ο άνανδρος εχθρός μας είναι ασθενής και αδύνατος. Οι στρατηγοί μας έμπειροι και όλοι οι ομογενείς γέμουσιν ενθουσιασμού! ενωθήτε λοιπόν, ω ανδρείοι και μεγαλόψυχοι Έλληνες! ας σχηματισθώσι φάλαγκες εθνικαί, ας εμφανισθώσι Πατριωτικαί λεγεώνες, και θέλετε ιδή τους παλαιούς εκείνους Κολοσσούς του δεσποτισμού να πέσωσιν εξ ιδίων, απέναντι των θριαμβευτικών μας Σημαίων! Εις την φωνήν της Σάλπιγκός μας όλα τα παράλια του Ιωνίου και Αιγέου πελάγους θέλουσιν αντηχήση· τα Ελληνικά πλοία, τα οποία εν καιρώ ειρήνης ήξεραν να εμπορεύωνται, και να πολεμώσι, θέλουσι σπείρη εις όλους τους λιμένας του τυράννου με το πυρ και την μάχαιραν, την φρίκην και τον θάνατον...

 Ποία ελληνική ψυχή θέλει αδιαφορήση εις την πρόσκλησιν της Πατρίδος; Εις την Ρώμην ένας του Καίσαρος φίλος σείων την αιματομένην χλαμύδα του τυράννου εγείρει τον λαόν. Tι θέλετε κάμη Σεις ω Έλληνες, προς τους οποίους η Πατρίς γυμνή δεικνύει μεν τας πληγάς της και με διακεκομμένην φωνήν επικαλείται την βοήθειαν των τέκνων της; Η θεία πρόνοια, ω φίλοι Συμπατριώται, ευσπλαγχνισθείσα πλέον τας δυστυχίας μας ηυδόκησεν ούτω τα πράγματα, ώστε με μικρόν κόπον θέλομεν απολαύση με την ελευθερίαν πάσαν ευδαιμονίαν. Αν λοιπόν από αξιόμεμπον αβελτηρίαν αδιαφορήσωμεν, ο τύραννος γενόμενος αγριώτερος θέλει πολλαπλασιάση τα δεινά μας, και θέλομεν καταντήση διά παντός το δυστυχέστερον πάντων των εθνών.

 Στρέψατε τους οφθαλμούς σας, ω Συμπατριώται, και ίδετε την ελεεινήν μας κατάστασιν! ίδετε εδώ τους Ναούς καταπατημένους! εκεί τα τέκνα μας αρπαζόμενα διά χρήσιν αναιδεστάτην της αναιδούς φιληδονίας των βαρβάρων τυράννων μας! τους οίκους μας γεγυμνωμένους, τον αγρούς μας λεηλατισμένους και ημάς αυτούς ελεεινά ανδράποδα!

 Είναι καιρός να αποτινάξωμεν τον αφόρητον τούτον Ζυγόν, να ελευθερώσωμεν την Πατρίδα, να κρημνίσωμεν από τα νέφη την ημισέληνον να υψώσωμεν το σημείον, δι’ ου πάντοτε νικώμεν! λέγω τον Σταυρόν, και ούτω να εκδικήσωμεν την Πατρίδα, και την Ορθόδοξον ημών Πίστιν από την ασεβή των ασεβών Καταφρόνησιν.

 Μεταξύ ημών ευγενέστερος είναι, όστις ανδρειοτέρως υπερασπισθή τα δίκαια της Πατρίδος, και ωφελιμοτέρως την δουλεύση. Το έθνος συναθροιζόμενον θέλει εκλέξη τους Δημογέροντάς του, και εις την ύψιστον ταύτην Βουλήν θέλουσιν υπείκει όλαι μας αι πράξεις...

 Ας κινηθώμεν λοιπόν μέ εν κοινόν φρόνιμα, oι πλούσιοι ας καταβάλωσιν μέρος της ιδίας περιουσίας, oι ιερoί ποιμένες ας εμψυχώσωσι τον λαόν με το ίδιόν των παράδειγμα, και oι πεπαιδευμένοι ας συμβουλεύσωσιν τα ωφέλιμα. Oι δε εν ξέναις αυλαίς υπουργούντες στρατιωτικοί και πολιτικοί ομογενείς, αποδίδοντες τας ευχαριστίας εις ην έκαστος υπουργεί δύναμιν, ας ορμήσωσιν όλοι εις το ανοιγόμενον ήδη μέγα και λαμπρόν στάδιον, και ας συνεισφέρωσιν εις την πατρίδα τον χρεωστούμενον φόρον, και ως γενναίoι ας ενοπλισθώμεν όλοι άνευ αναβολής καιρού με το ακαταμάχητον όπλον της ανδρείας και υπόσχομαι εντός ολίγου την νίκην και μετ' αυτήν παν αγαθόν. Πoίoι μισθωτοί και χαύνοι δούλοι τολμούν να αντιπαραταχθώσιν απέναντι λαού, πολεμούντος υπέρ της ιδίας ανεξαρτησίας; Μάρτυρες oι Ηρωικοί αγώνες των προπατόρων μας· Μάρτυς η lσπανία, ήτις πρώτη και μόνη κατετρόπωσε τας αηττήτους φάλαγκας ενός τυράννου.

 Με την Ένωσιν, ω Συμπολίται, με το προς την ιεράν Θρησκείαν Σέβας, με την προς τους Νόμους και τους Στρατηγούς υποταγήν, με την ευτολμίαν και σταθηρότητα, η νίκη μας είναι βεβαία και αναπόφευκτος, αυτή θέλει στεφανώση μέ δάφνας αειθαλείς τους Ηρωικούς αγώνας μας, αυτή με χαρακτήρας ανεξαλείπτους θέλει χαράξη τα ονόματα ημών εις τον ναόν της αθανασίας, διά το παράδειγμα των επερχομένων γενεών. Η Πατρίς θέλει ανταμείψη τα ευπειθή και γνήσιά της τέκνα με τα βραβεία της δόξης και τιμής· τα δε απειθή και κωφεύοντα εις την τωρινήν της πρόσκλησιν, θέλει αποκηρύξη ως νόθα και Ασιανά σπέρματα, και θέλει παραδώση τα ονόματά των, ως άλλων προδότων, εις τον αναθεματισμόν και κατάραν των μεταγενεστέρων.

Ας καλέσωμεν λοιπόν εκ νέου, ω Ανδρείοι και μεγαλόψυχοι Έλληνες, την ελευθερίαν εις την κλασικήν γην της Ελλάδος! Ας συγκροτήσωμεν μάχην μεταξύ του Μαραθώνος και των Θερμοπυλών! Ας πολεμήσωμεν εις τους τάφους των Πατέρων μας, οι οποίοι, διά να μάς αφήσωσιν ελευθέρους, επολέμησαν και απέθανον εκεί! Το αίμα των τυράννων είναι δεκτόν εις την σκιάν τον Επαμεινώνδου Θηβαίου, και του Αθηναίου Θρασυβούλου, οίτινες κατετρόπωσαν τους τριάκοντα τυράννους, εις εκείνας του Αρμοδίου και Αριστογείτωνος, οι οποίοι συνέτριψαν τον Πεισιστρατικόν ζυγόν, εις εκείνην του Τιμολέοντος, όστις απεκατέστησε την ελευθερίαν εις την Κόρινθον και τας Συρακούσας, μάλιστα εις εκείνας τον Μιλτιάδου και Θεμιστοκλέους, του Λεωνίδου και των τριακοσίων, οίτινες κατέκοψαν τοσάκις τους αναριθμήτους στρατούς των βαρβάρων Περσών, των οποίων τους βαρβαροτέρους και ανανδροτέρους απογόνους πρόκειται εις ημάς σήμερον, με πολλά μικρόν κόπον, να εξαφανίσωμεν εξ ολοκλήρου.

 Εις τα όπλα λοιπόν φίλοι η Πατρίς Μάς Προσκαλεί!

Αλέξανδρος Υψηλάντης

Την 24ην Φεβρεαρίου 1821 Εις το γενικόν στρατόπεδον του Ιασίου

Το ΄21 και η παραχάραξή του

Σήμερα, η παραχάραξη της Ιστορίας αποτελεί στρατηγική επιλογή του διεθνούς κεφαλαίου, των μηχανισμών του (Νέα Τάξη) και των πολιτικών υπηρετών του.
Στη χώρα μας η υλοποίηση αυτής της μακάβριας στρατηγικής έχει εκδηλωθεί πολυεδρικά και πολυκέφαλα: Το έκτρωμα του σχολικού βιβλίου της ιστορίας της κυρίας Ρεπούση, οι δήθεν «ιστορικές» τεκμηριώσεις των επιδοτούμενων «μοντέρνων ιστορικών», η τετράτομη φιλοτουρκική ιστορία των Βαλκανίων, η χρηματοδοτούμενη από τον Σόρος, οι δόλιες «πρακτικές» των υπουργείων Παιδείας, ιδιαίτερα της κυρίας Διαμαντοπούλου (Θάλεια Δραγώνα, σχολικά συγγράμματα κ.λπ), ποικίλες ΜΚΟ και πολλά άλλα…

Επίσης με όλα τα παραπάνω ενορχηστρώθηκε και η δόλια, αλλά και χυδαία πρακτική των ΜΜΕ και του τηλεθεάματος. Μια «πρακτική» που αποστείρωνε κάθε ιστορικό χυμό και επαναδιατύπωνε την Ιστορία σύμφωνα με τις απαιτήσεις των διεθνών ελίτ του χρήματος, χρησιμοποιώντας όλα τα σύνεργα του πλαστογράφου ταχυδακτυλουργού…

Βεβαίως η νεοταξική αυτή στρατηγική της παραχάραξης της ιστορίας δεν περιορίζεται μόνο στην ιστορική συγκρότηση των εθνών-κρατών και των μεγάλων εθνικών Επαναστάσεων. Είναι ΓΕΝΙΚΗ: Αγκαλιάζει και όλον τον 20ο αιώνα, όλες τις αγωνιστικές μνήμες και τα ιστορικά γεγονότα των μεγάλων λαϊκών αγώνων.

Η Νέα Τάξη θέλει να σβήσει από την ιστορία και από τις συνειδήσεις των λαών κάθε αγωνιστική μνήμη και κάθε ιστορικό γεγονός που αμφισβήτησε το σύστημά της και ΑΝΤΙΣΤΑΘΗΚΕ στις εξουσίες του κεφαλαίου.

Η Επανάσταση του 1821 ενοχλεί ιδιαίτερα. Οι σύγχρονοι ραγιάδες δεν μπορούν να ανεχτούν το «Ελευθερία ή Θάνατος»: το μήνυμα που βελονιάζει και πυροδοτεί τη «λαϊκή ψυχή»…

Γι αυτό τα ’21 τα τελευταία χρόνια βρίσκεται υπό διωγμό…

Για την Επανάσταση του 1821 έχουμε γράψει άπειρα κείμενα.

Παραπέμπουμε ενδεικτικά στα κάτωθι λινκ:

http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=26717#26717
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5382
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5365
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5485

Θα αναδημοσιεύσουμε και κάποια με ιδιαίτερο και επίκαιρο πολιτικό ενδιαφέρον.

Αρχίζουμε με ένα απόσπασμα από το άρθρο:
«Η Επανάσταση του ΄21 υπό διωγμό και η αποδόμηση της Ιστορίας».

Γράφτηκε τον Απρίλιο του 2006 και ολόκληρο βρίσκεται εδώ:
http://www.resaltomag.gr/150.mag

To 1821




Έχει ειπωθεί ότι «το σπουδαιότερο γεγονός στην Ιστορία της Γαλλίας ήταν η άλωση της Βαστίλλης». Θα μπορούσαμε να συμπληρώσουμε ότι η Γαλλική Επανάσταση ήταν ιστορική τομή.

Ωστόσο το πιο συγκλονιστικό γεγονός στην Ιστορία του ανθρώπου είναι το ΄21! «Ποτέ τόσο πολύ λίγοι δεν κάμανε για τόσο πολλούς τόσα πολλά» όσα οι Έλληνες.

Βεβαίως το ΄21 το διδαχτήκαμε σύμφωνα με τις αφηγήσεις των νικητών, της εξουσίας και του χρήματος. Μας εδόθη το ανεστραμμένο είδωλό του. Για να γνωρίσει κανείς το αληθινό Εικοσιένα, όπως μας λέει ο Δημήτρης Φωτιάδης, «πρέπει να σκύψει πάνω σε άλλα κείμενα, σ΄ εκείνα που προετοίμασαν το σηκωμό, σ΄ αυτά που γράφτηκαν όσο βρόνταγε το καριοφίλι κι΄ άστραφτε το γιαταγάνι και στα απομνημονεύματα των αγωνιστών –του Μακρυγιάννη, του Κασομούλη, του Κολοκοτρώνη, του Φωτάκου, του Σπυρομίλιου, του Περραιβού, του Σπηλιάδη και άλλων. Δύο ήταν τα Εικοσιένα : Το ένα του λαού και των πιο προοδευτικών ανθρώπων εκείνου του καιρού, το άλλο των κοτζαμπάσηδων και των πολιτικάντηδων…».

Ωστόσο η «ουσία» και η «ψυχή» του ’21, που είναι το αίσθημα της Ελευθερίας και της εθνικής ανεξαρτησίας όχι μόνο δεν έχουν ατροφήσει, αλλά είναι βαθιά χαραγμένα στην ελληνική λαϊκή συνείδηση.

Το ΄21 παραμένει και σήμερα η φλόγα που ανάβει στις καρδιές των υποδουλωμένων λαών γενναία αισθήματα ελπίδας και ηρωισμού. Μια φλόγα που πυροδοτεί και σήμερα τον ελληνικό λαό να βγει από τη νάρκη του και να τινάξει από πάνω του όλους αυτούς που εμπορεύονται την τύχη του και τη ζωή του.

Αυτές τις φλογερές μνήμες τρέμουν σήμερα αυτοί που θέλουν τους λαούς ναρκωμένους και υπόδουλους. Γι αυτό θέλουν να αποδομήσουν το «θρύλο» και τα σύμβολα της Επανάστασης του ΄21. Εξατμίζουν τους χυμούς της, εξανεμίζουν το «πάθος και το λογικό» της, αδειάζουν το περιεχόμενό της, καταλύουν την ιστορική «ψυχή»της: καταλύουν κάθε διαλεκτική, κάθε αναδρομή βάθους πέρα από τη «γεωγραφία του χρόνου». Τη μετατρέπουν σε ένα ξενέρωτο παραμύθι θεμελιωμένο πάνω στα άκαμπτα και ακίνητα ιδεολογήματα της «Νέας Εποχής». Κάποιοι «νέοι ιστορικοί» δεν αρκούνται μόνο στην «απομυθοποίησή» της αλλά προχωρούν ακόμα παραπέρα: χαρακτηρίζουν τους επαναστάτες και τρομοκράτες. Χρησιμοποιούν δηλαδή το πλαίσιο των «κριτηρίων» του αυτοκρατορικού λόγου…

Οι ραγιάδες της Νέας Τάξης προπαγανδίζουν το ραγιαδισμό. Γιατί είναι ραγιαδισμός όταν όχι μόνο επικαλύπτεις, αλλά επιχειρείς και να διαγράψεις από τη λαϊκή συνείδηση αυτό που χάραξε η επανάσταση του ΄21: Ότι η ελευθερία δεν δωρίζεται, αλλά κατακτάται με αγώνες και αίμα.

«Ελευθερία ή θάνατος». Αυτό είναι το μήνυμα του ΄21, που βελονιάζει και πυροδοτεί και σήμερα τη λαϊκή «ψυχή». Μήνυμα επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε και αποτυπωμένο βαθιά στη συνείδηση του Έλληνα.

Τη λευτεριά τους οι αγωνιστές του ΄21 έπρεπε μονάχοι τους να την κερδίσουν. Και την κέρδισαν. Έχυσαν ποτάμια αίμα. Γυμνοί, πεινασμένοι, προδομένοι τόσες φορές από τους κοτζαμπάσηδες και τους πολιτικάντηδες, υπέμειναν τα πάντα, έχοντας πάρει την υπέρτατη απόφαση: λευτεριά ή θάνατος.

Και αυτή η απόφαση πουθενά αλλού δεν βρήκε τόσο υψηλή και ηρωική έκφραση, όσο στην έξοδο του Μεσολογγίου και στο χορό του Ζαλόγγου.

Η Νέα Τάξη θέλει να σβήσει τέτοια έπη από τη λαϊκή συνείδηση.

Εμείς λέμε: Εμπρός για Νέα Μεσολόγγια!