Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2014

«μαγικό φίλτρο» και ελιξίριο νεότητας





Ιδιότητες
Εφτά  μπαχαρικά, όσα και τα ενεργειακά κέντρα....
......για κρύωμα, γρίπη, συνάχι, λαιμόπονο, βήχα, αυτιά, πνευμόνια, αποτοξίνωση, σκοτώνει ιούς και μικρόβια, ελευθερώνει και καθαρίζει την αύρα, το σώμα και το στόμα μυρίζει υπέροχα…. καταπολεμά την κατάθλιψη και είναι αφροδισιακό….
Το  τσάι το πίνουμε όσο  είμαστε άρρωστοι, και προληπτικά κάποιες φορές για να πάρουμε δύναμη, η να καθαρίσει η αύρα μας.... αναλόγως με τις ανάγκες...


Υλικά , για 4 – 5  φλιτζάνια νερό  
...ρίζα τζίντζερ, στο μέγεθος ενός φελλού, καθαρισμένη
...1 ξύλο κανέλας
...6 καρφάκια γαρύφαλλο
...5 σπόρια κάρδαμο
...1 κουταλάκι γλυκάνισο
...1 κομμάτι [1/4] περίπου μοσχοκάρυδο  
...1/2  κουταλάκι  κουρκουμά  ή  μαχλέπι..


Δημιουργία ροφήματος:
...βάζουμε σε ένα κατσαρολάκι, 4-5 φλιτζάνια  νερό, προσθέτουμε όλα τα υλικά, τα βράζουμε για 20 λεπτά. Τα  περνάμε από το σουρωτήρι,  προσθέτουμε μέλι όσο μας αρέσει, και μια φέτα λεμόνι....




Ελιξίριο  υγείας και νεότητας

Ιδιότητες:
.... το τρώμε καθημερινά, πρωί μεσημέρι και βράδυ από 1 κουταλιά της σούπας.... ίσως πίνοντας λίγο νερό μετά γιατί είναι καυτερό... θεραπεύει σχεδόν τα πάντα, ανανεώνει, εξαφανίζει  την κατάθλιψη, την οστεοπόρωση [πολύ ισχυρό].... σε μερικούς μήνες δημιουργεί στο σώμα πλήρη αναδόμηση... αφροδισιακό...... καταπολεμά απόλυτα τις μολύνσεις..... και άλλα πολλά.....

Υλικά:
...1 φακελάκι ή μπουκαλάκι τζίντζερ σε σκόνη [μπαχαρικό] 20γρ
...1 βαζάκι μέλι 1/2 κιλό περίπου

Δημιουργία  ελιξίριου:
...ζεσταίνουμε  το μέλι προσθέτοντας  2-3 κουταλιές νερό μέχρι να λιώσει, ρίχνουμε μέσα την σκόνη τζίντζερ, ανακατεύουμε  πολύ καλά μέχρι να ενωθούν. Το  αφήνουμε να κρυώσει, το διατηρούμε εκτός ψυγείου και το τρώμε καθημερινά... αν θέλουμε φτιάχνουμε μεγαλύτερη  ποσότητα  πολλαπλασιάζοντας  τα  υλικά  αναλόγως....






πηγή Elizabeth De στο Facebook

Οι Διώξεις των Ελλήνων Φιλοσόφων


Οι Αρχαίοι  Έλληνες Φιλόσοφοι, Διά-Στοχαστικοί… και το Ελληνικό θεοκρατικό, συντηρητικό κατεστημένο στην Αρχαιότητα. Αρχαίοι Έλληνες Δια-στοχαστές, Δια-νοούμενοι, Επιστήμονες και Φιλόσοφοι με πλήθος, απειράριθμες ιδέες και επιστημονικές ανακαλύψεις που αρκετές από αυτές, έφτασαν μέσα από τα βιβλία τους στο σήμερα, ενώ πολλαπλάσιες αυτών, τις έκαψαν οι επελάσεις των βαρβάρων, με προεξέχοντες τον Αλέξανδρο τον Μακεδόνα στην Περσέπολη, (ακόμη απορώ γιατί τον λένε Μέγα) Έλληνες και Ρωμαίους διώκτες της γνώσης, Βυζαντινούς χριστιανούς επισκόπους,  στο πέρασμα των αιώνων, μαζί με βιβλιοθήκες γεμάτες με θησαυρούς Γνώσης και Σοφίας.

Οι μεγάλοι φιλόσοφοι δεν κινδύνευαν μόνο από τους μισαλλόδοξους και εγωπαθείς άρχοντες κάθε εποχής, χριστιανούς ή μη, αλλά και από την θεούσα μάζα. Ο ζωάνθρωπος- μαζάνθρωπος, κάθε εποχής και χρόνου, είναι ο εκτελεστής, το χέρι, η δράση, η εφαρμογή των άψυχων αρχόντων κάθε συντηρητικού κατεστημένου. Έτσι οι Έλληνες Φιλόσοφοι, αυτοί οι μεγάλοι Νόες κινδύνευσαν, εξορίστηκαν, υπέφεραν, θανατώθηκαν από την ανθρωπομάζα, που ανάμεσα της ήταν καταδικασμένοι να ζήσουν.

Ο Ξενοφάνης εξορίστηκε, ο Πυθαγόρας έγινε σκλάβος στην Βαβυλώνα, δικάστηκε για αθεΐα και διαφθορά των νέων, αργότερα εξορίστηκε και οι οπαδοί του κάηκαν μέσα στην σχολή τους ζωντανοί, ο Ίππασος εκδιώχθηκε επειδή κοινοποίησε τα απόρρητα της Πυθαγόρειας σχολής και θανατώθηκε με πνιγμό από τους ιερείς και συμπολίτες του, ο Διογένης ο Απολλωνιάτης εκδιώχθηκε στην Αθήνα με την κατηγορία της αθεΐας.

Ο Φαληρεύς (Παρ. Διογ. Λαερτ. IX57) μας λέει ότι ο Διογένης κινδύνευσε να διωχθεί στην Αθήνα, διότι θεωρούσε τον αέρα αρχή του παντός, αυτός όμως ο αέρας ήταν πνευματική δύναμη κατ΄ αυτόν που τον ταύτιζε με τον Θεό (Diels. Frg. 51 B 5 – ει του περί φύσεως βλ. 51 Α 8).

Ο Ζήνωνας ο Ελεάτης καταδικάστηκε σε θάνατο από τον τύραννο της πατρίδας του, ο Σωκράτης καταδικάστηκε δια ασέβεια διότι κατά την κατηγορία δίδασκε νέες θεότητες στην πόλη της Αθήνας, ο Πλάτωνας αναγκάστηκε να φύγει από την Αθήνα μετά τον θάνατο του Σωκράτη εφόσον το κλίμα ήταν βαρύ ενώ πουλήθηκε  ως σκλάβος από τους Σπαρτιάτες,

Ο Φιλόλαος εκδιώχθηκε μαζί με άλλους Πυθαγόρειους της Μεγάλης Ελλάδας κατά τον διωγμό τους το 430 π.Χ., ο Ανάξαρχος ο Αβδηρίτης θανατώθηκε από τον Αλέξανδρο τον Μακεδόνα, ο Διογένης ο Κυνικός εξορίστηκε και πουλήθηκε ως δούλος,

Ο Σπεύσιππος χαρακτηρίστηκε άθεος, ο Αριστοτέλης έφυγε από την Αθήνα διότι κινδύνεψε να κατηγορηθεί για ασέβεια, ο Καλλισθένης ο Ολύνθιος θανατώθηκε από τον Μ. Αλέξανδρο ως συνωμότης,  ο Μενέδημος ο Ερετριεύς εξορίστηκε ως ύποπτος για προδοσία, ο Αρίσταρχος ο Σάμιος κατηγορήθηκε για ασέβεια επειδή υποστήριξε το ηλιοκεντρικό σύστημα, ο Ηγησίας εκδιώχθηκε από την Αλεξάνδρεια διότι η διδασκαλία του είχε ολέθρια επίδραση στους νέους, ο Βίων ο Βορυσθενίτης πουλήθηκε ως σκλάβος …


Τι να πω για την Υπατία την Αλεξανδρινή που βασανίστηκε απάνθρωπα και δολοφονήθηκε από τον χριστιανό επίσκοπο Κύριλλο ή τον Τζορντάνο Μπρούνο που έμεινε φυλακισμένος 7 χρόνια από την Ιερά εξέταση της εκκλησίας και στο τέλος κάηκε ζωντανός.
  
Τέλος δεν έχουν οι διώξεις αυτών των μεγάλων Διανοιών, από τους μαριονέτες /μαζάνθρωπους, είτε είναι αρχαίοι έλληνες παγανιστές του δωδεκάθεου, είτε νεότεροι χριστιανοί του δωδεκαποστολισμού, που πάνω στους δικούς τους στοχασμούς, στις δικές τους έρευνες και δράσεις, βασίστηκε όλη η σημερινή επιστήμη και πρόοδος. Αν υποθέσουμε πως σήμερα υπάρχει κάποια επιστήμη ή πρόοδος, με δεδομένο ότι οι μαζάνθρωποι / μαριονέτες εξακολουθητικά υπάρχουν, όπως και αυτοί που τους κινούν τα νήματα.

Οι Αρχαίοι Έλληνες, που δεν ήταν, ούτε και έδρασαν οι περισσότεροι στην Αρχαία Ελλάδα αλλά στις αποικίες αυτής, έδωσαν στην οικουμένη την φιλοσοφία, και απέρριψαν την επίσημη –τότε- θρησκεία και μερικοί από αυτούς κάθε θρησκεία. Ο μεγάλος Ηράκλειτος λέει πως κάθε –ισμός είναι πάγος. όταν η ζωή είναι πυρ.

Κάθε θρησκεία, κάθε –ισμος, κάθε πίστη είναι νεκρή και φτιαγμένη να δημιουργεί νεκρούς νόες. Λέγοντας θρησκεία, εννοώ ΚΑΘΕ ΘΡΗΣΚΕΙΑ, μη εξαιρουμένης της αρχαιοελληνικής, μια και αυτή θρησκεία ήταν και όλοι οι φιλόσοφοι ήταν εναντίον κάθε πίστης. Η Φιλοσοφία είναι υπέρ της ΓΝΩΣΗΣ όχι υπέρ της πίστης. Η θρησκεία είναι υπέρ της πίστης γιατί κάθε Γνώση αυτόματα βγάζει τον Νου έξω από τα πλοκάμια της κυριαρχίας της.

Όταν λοιπόν μιλάμε, για το Αρχαίο Ελληνικό Μεγαλείο Στοχασμού και Σοφίας, εννοούμε το μεγαλείο των Αρχαίων Ελλήνων Φιλοσόφων και όχι των αρχαίων Ελλήνων, φυσικά όχι της μάζας. Γιατί οι μαζάνθρωποι σε κάθε εποχή, σε κάθε θρησκεία, σε κάθε πίστη είναι ίδιοι και οι πράξεις τους γελοιωδώς επαναλαμβανόμενες. Είναι τα γνωστά υπάκουα πρόβατα που είτε βελάζουν υπέρ του Δία, είτε υπέρ του Γιαχβέ (μιλώ μόνο για τους Έλληνες) είναι το ίδιο.

Απόσπασμα από το βιβλίο του Παντελή Γιαννουλάκη “Οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι και το αρχαίο ελληνικό κατεστημένο”

{Ουδεμία σχέση είχαν οι φιλόσοφοι με τους περισσότερους από τους συμπολίτες τους και με τον απλό λαό, ο οποίοι συνήθως βρισκόταν σε χαμηλότατο ή μέτριο πνευματικό επίπεδο, δεν τους καταλάβαινε καθόλου, συχνά οι άνθρωποι τους κορόιδευαν, τους χλεύαζαν, δεν τους αποδέχονταν, ή ακόμη και τους φοβούνταν ή ένιωθαν δέος μπροστά τους. Οι περισσότεροι φιλόσοφοι ήταν αντικοινωνικοί, μοναχικοί τύποι, που συναναστρέφονται μόνο τους ομοίους τους και τους πιστούς μαθητές τους, έφτιαχναν δικές τους κλίκες (τις «σχολές»), μακριά από τα αυτιά και τα μάτια των ανόητων.

Φυσικά, δεν θα πρέπει να ταυτίζονται με τον μέσο άνθρωπο της αρχαίας ελληνικής πραγματικότητας, που καμία απολύτως σχέση δεν είχε με αυτό τον εξαιρετικό τύπο ανθρώπων. (Κάποιοι απ’ αυτούς δέχονταν να μισθωθούν για να διδάξουν κάποιους νέους των καλών οικογενειών, κι αυτό ήταν όλο). Η επιρροή τους στην κοινωνία, εκδηλώθηκε κυρίως στην ύστερη αρχαιότητα.


Οι περισσότεροι φιλόσοφοι δεν ήταν Αθηναίοι, ούτε εξελίχθηκαν ως φιλόσοφοι εξαιτίας της ζωής τους στην Αθήνα. Η φιλοσοφία ούτε γεννήθηκε στην Αθήνα ούτε πέθανε στην Αθήνα. Ήταν μερικές φορές περαστική από την Αθήνα, στο ταξίδι της προς την εξερεύνηση του γνωστού κόσμου. Οι περισσότεροι φιλόσοφοι ταξίδεψαν σε όλον τον αρχαίο κόσμο, συλλέγοντας τις γνώσεις τους από παντού, και επέστρεφαν για να διδάξουν τους Έλληνες με τα συμπεράσματα τους, τις γνώσεις και τις εμπνεύσεις που αποκόμισαν από τις έρευνες, τις θεωρίες και τις εξερευνήσεις τους.

Οι συντοπίτες τους σπανίως τους αναγνώριζαν ως σοφούς, κ έτσι αναγνωρίζονταν σε άλλους τόπους. (Τότε, όπως και τώρα, κυβερνούσε στην Ελλάδα η μισαλλοδοξία). Οι περισσότεροι φιλόσοφοι δεν γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στο κυρίως σώμα της Ελλάδας, αλλά στη Μικρά Ασία, στην Ιωνία και στη «Μεγάλη Ελλάδα» και στις αποικίες. Οι περισσότεροι φιλόσοφοι κατέφευγαν στις αποικίες, επειδή τους κυνηγούσαν, προτιμούσαν τις κοινωνίες των νέων πολιτειών και αποικιών όπου άκμαζαν οι νέες ιδέες, κυρίως στην Κάτω Ιταλία, στη Σικελία, κλπ. Συνήθως δεν συμβάδιζαν με το αθηναϊκό ή το σπαρτιατικό κράτος.

Όλοι ανεξαιρέτως οι αρχαίοι  Έλληνες φιλόσοφοι ήταν πάρα πολύ παράξενοι άνθρωποι, τελείως strange, τύποι, εκκεντρικοί, πολυσχιδείς και πολυμαθείς ιδιότροποι, παρεξηγημένοι μεγαλοφυΐες, απόλυτα πρωτοποριακοί και μεγάλοι επαναστάτες, στη θεωρία ή στην πράξη. Αν κυκλοφορούσαν σήμερα ανάμεσα μας, όλοι θα τους θεωρούσαν είτε τρελούς, είτε γραφικούς, είτε μυστηριώδες, είτε επικίνδυνους αιρετικούς, είτε ανατρεπτικούς, είτε τελείως ακατανόητους τύπους, μάγους, μυστικιστές, τρελούς επιστήμονες, ευφάνταστους συγγραφείς, ονειροπαρμένους και τελείως φευγάτους καλλιτέχνες. Κανένας δεν θα τους παραδεχόταν αν ήταν σύγχρονοι μας, όπως τους παραδέχονται τώρα που είναι αρχαίοι και κλασικοί.

Πίστευαν σε πολύ παράξενα πράγματα, είχαν τελείως παράδοξες ιδέες, απαράδεκτες για την εποχή τους (συχνά και για τη δική μας), οι περισσότεροι ήταν κοσμοπολίτες, εξόριστοι ή αυτοεξόριστοι, περιηγητές, παράξενοι διανοητές, ήταν εναντίον της κοινωνίας στη μορφή που ξέρουμε, της θρησκείας, των λαϊκών και των δημοφιλών πεποιθήσεων, πίστευαν σε ουτοπίες και σε δικές τους επινόησης κοινωνικά, πολιτικά και φιλοσοφικά συστήματα. Ήταν αληθινοί άνθρωποι, ενώ όλοι γύρω τους ήταν ανθρωπάρια. Δεν συνέθεσαν το έργο τους βάσει κάποιου επίσημου ελληνικού πολιτισμού ή επηρεασμένοι από το κύριο σώμα του, αλλά από προσωπική έμπνευση και έρευνα και εξερεύνηση, αμφισβήτηση και περιέργεια, ατομικό στοχασμό και μαθητεία μόνο δίπλα σε προγενέστερους ομοίους τους.

Αυτά τα πέντε πράγματα θέλω να καταδείξω, που θα έπρεπε να είναι πασίγνωστα, αλλά παραδόξως δεν είναι, ή δεν τα βλέπω εγώ να είναι πασίγνωστα γύρω μου. Επίσης, πρέπει να επισημάνω ότι μιλώντας για τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους, δεν μιλάμε για κανένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων που στήριζε σε κάποια εποχή τον ελληνικό πολιτισμό, αλλά για καμιά εκατοσταριά ιδιαίτερα άτομα (για να μην πω πενηνταριά) στην πάροδο περίπου δέκα αιώνων, που έδρασαν μάλλον παρασιτικά ή πειρατικά. Πρόκειται για μια μυστική φιλοσοφική σκυταλοδρομία, μέσα από ατυχίες και αντιξοότητες, βάσανα και κόπους. Οι καρποί της μαζεύτηκαν δικαιωμένοι μόνο κατά την Αναγέννηση και τον Διαφωτισμό, πολλούς αιώνες αργότερα.



Η ελληνική φιλοσοφία δεν υπήρχε πριν το 600 π.κ.ε. και τελείωσε ανεπιστρεπτί γύρω στον 4ο αιώνα μ.κ.ε. (αναμιγμένη με τη ρωμαϊκή φιλοσοφία). Αυτά ήταν τα χίλια χρόνια της φιλοσοφίας. Τα πάντα έχουν ειπωθεί από το 600 π.κ.ε. ως το 400 μ.κ.ε., χίλια χρόνια φιλοσοφίας ήταν αρκετά για την ανθρωπότητα. Τελικά η ανθρωπότητα απέρριψε όλες ανεξαιρέτως τις προτάσεις των φιλοσόφων. Γι αυτό και δεν έχουν γίνει ακόμη όλοι οι άνθρωποι σοφοί, και ο σοφός άνθρωπος συνεχίζει να είναι το πιο σπάνιο πράγμα στον κόσμο.}

Ο Διογένης Λαέρτιος λέει ότι ο Ηράκλειτος καταλήφθηκε από μισανθρωπία, δεν ήθελε να ζει μαζί με τους ανθρώπους, κατέφυγε στα όρη και στα άγρια βουνά, όπου ζούσε ολομόναχος τρώγοντας ρίζες και βότανα.

Ο Εμπεδοκλής (495-435 π.κ.ε.) έλεγε θλιμμένος: «Από τέτοια ύψη, από τέτοια δόξα, ξέπεσα σ’ αυτή τη δυστυχισμένη γη, και συμφύρομαι μ’ αυτά τα χυδαία δίποδα…»

Εδώ υπάρχει ένα μικρό αφιέρωμα, μια στάλα Σοφίας, από το ωκεάνιο μεγαλείο Δια-Στοχασμού και Δράσης των Ελλήνων φιλοσόφων σχετικά με τον κόσμο και τα πλάσματα της ζωής μέσα σε αυτόν. Ερέθισμα, θεωρώ, για περεταίρω έρευνα και μελέτη.

ΟΜΗΡΟΣ …αφηγείται τη δράση βασιλιάδων και ηρώων, παραδίδοντας γιγαντιαία νοήματα αρίστου τὲ καὶ κραταιοῦ βίου.

ΗΣΙΟΔΟΣ … γράφει για γεωργούς και βοσκούς.Περιγράφει τη Θεογονία και τη δημιουργία του Κόσμου. Οι περιγραφές του (Τιτανομαχία, Γιγαντομαχία κλπ) κρύβουν πολλούς συμβολισμούς σχετικά με τη δημιουργία του κόσμου και τις γεωλογικές ανακατατάξεις που ακολούθησαν.

ΘΑΛΗΣ ὁ Μηλίσιος … αναζητούσε την προέλευση και την ουσία του κόσμου. Πίστευε πως ἡ ὕλη δημιούργησε τὴ γῆ, ἀέρα, φωτιὰ και έτσι σχηματίσθηκε ὁ κόσμος. 

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ … μαθητής του Θαλή. Πίστευε πώς τα πράγματα γεννήθηκαν από το άπειρο και πώς όταν καταστρέφει κάτι, ξαναγυρνά σ’ εκείνο ἀπ’ το οποίο προήλθε. Ἔτσι ὁ κόσμος παραμένει αναλλοίωτος και υπάρχουν στο Διάστημα άπειροι κόσμοι που διαδέχονται ὁ ένας τον άλλον. Εκατοντάδες χρόνια πριν τον Λαβουαζιὲ καὶ τὴν θεωρία τῆς «ἀφθαρσίας τῆς ὕλης» !

ΑΝΑΞΙΜΕΝΗΣ … μαθητής του Αναξίμανδρου. Συμφωνεί με το δάσκαλό του για τη θέση της γης στο Διάστημα. Επιπλέον πιστεύει πως η γη είναι απεριόριστη, επίπεδη και αιωρείται στο διάστημα, όπως και τα άλλα άστρα. Προσέξτε! «και αιωρείται στο διάστημα, όπως και τα άλλα άστρα»

ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ … θεωρεί πώς όλα τα πράγματα είναι σε αδιάκοπη κίνηση, ροή και εξέλιξη, σε ένα συνεχές γίγνεσθαι : «τὰ πάντα ρεῖ». Δίνει προτεραιότητα στο στοιχείο της φωτιάς.

''Τον κόσμο, λέει, δεν τον έφτιαξε κανένας Θεός''.


ΞΕΝΟΦΑΝΗΣ … Ὁ Θεός δε μοιάζει στους θνητούς, ούτε στη μορφή, ούτε στη σκέψη. Ὁ Θεός είναι ένας, αιώνιος, αμετάβλητος, άυλος και αθέατος. Έξω από κάθε δημιουργία.

ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ …  Έλεγε πώς το μόνο πραγματικά αληθινό που υπάρχει είναι ὁ Θεός και κατά συνέπεια εμείς και όλα γύρω μας είναι μία παραίσθηση που νομίζουμε πώς είναι πραγματικά. Αν μπορούσαμε να σταθούμε μπροστά στο Θεό και τη δόξα του, τα «φαντάσματα» αυτά θα εξαφανίζονταν. Μιλάει κι αυτός για τον Θεό ΕΞΩ από τις δημιουργίες και όχι για τους δεκάδες θεούς που λατρεύονται σε κάθε εποχή.

ΖΗΝΩΝ … διετύπωσε μία σειρά θέσεων υπεράσπισης του Παρμενίδη. Ὁ τρόπος που ανέπτυξε τις θέσεις αυτές στάθηκε ἡ αιτία να θεωρηθεί ως ὁ θεμελιωτής της διαλεκτικής

ΜΕΛΙΣΣΟΣ … οπαδός του Παρμενίδη, πίστευε πώς οι αισθήσεις μας απατούν. Πράγματι, δεν μπορούμε να δούμε ολόκληρο το φάσμα του φωτός ! βλέπουμε ανάμεσα στο Ἰῶδες και το Ερυθρό, ενώ, πέρα από αυτά, όχι.

ΕΠΙΧΑΡΜΟΣ … προσπάθησε να συμβιβάσει τις ιδέες του Ἠράκλειτου με αυτὲς του Ξενοφάνη ΠΥΘΑΓΟΑΡΑΣ … οἱ ἀριθμοὶ καὶ τὸ κενὸ ἀποτελοῦν τὴν ἀρχὴ τοῦ κόσμου.

ΕΜΠΕΔΟΚΛΗΣ … εξηγεί την κίνηση των πλανητών καθώς και την αιτία έκλειψης του ηλίου. Συμπεραίνει πώς χρειάζεται κάποιος χρόνος για να μεταδοθεί το φως στο Διάστημα, τον οποίο δε μπορούμε να υπολογίσουμε εξ αιτίας της μεγάλης ταχύτητας του φωτός (!) πιστεύει ακόμα πώς τα φυτά εμφανίστηκαν στη γη πρώτα από τα ζώα και πώς ζώα και φυτά διαμορφώθηκαν εξελικτικά σε διάφορα είδη.

ΑΝΑΞΑΓΟΡΑΣ … δίδασκε πώς ὁ  Ἥλιος είναι μία διάπυρη πέτρα μεγαλύτερη και από την Πελοπόννησο. Πίστευε πώς ὁ κόσμος μπορεί να διαιρείται συνεχώς σε άπειρα κομμάτια. Θεωρία διάσπασης του ατόμου, 464 χρόνια π.κ.χ ; Δάσκαλος του Περικλή.

ΛΕΥΚΙΠΠΟΣ … δάσκαλος του Δημόκριτου. Ὁ κόσμος, γι’ αυτόν, αποτελείται από αιώνια, συμπαγή και ποιοτικώς όμοια άτομα που κινούνται σε ένα κενό χώρο. Τα αντικείμενα έχουν διαφορετική μορφή μεταξύ τους γιατί τα άτομα τους έχουν διαφορετική σύνθεση.

ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ … αναγνωρίζει την αμεταβλητότητα και αιωνιότητα της ύλης λέγοντας πως «τίποτα δὲ γεννιέται ἀπὸ τὸ τίποτα καὶ τίποτα δὲν μεταβάλλεται σὲ τίποτα». Υποστηρίζει τη θεωρία του δασκάλου του για το «άτομον»




ΠΡΩΤΑΓΟΑΡΑΣ … συμπατριώτης του Δημοκρίτου από τα  Ἄβδηρα της Θράκης. Στήριζε τις θεωρίες του στον Παρμενίδη και τον Ζήνων. Πίστευε πώς το μόνο πραγματικό εἶναι τὸ Ἀνώτερο Ὂν καὶ πὼς όλα τα άλλα είναι πλάσματα της φαντασίας μας. Εδώ μιλάει για ένα Ον έξω από τις δημιουργίες. Όταν του ζήτησαν να τοποθετηθεί σχετικά με την ύπαρξη των θεών, είπε «Για τους θεούς δεν μπορώ να γνωρίζω τίποτα, ούτε ότι υπάρχουν, ούτε ότι δεν υπάρχουν, ούτε τι λογής μορφή έχουν. Γιατί είναι πολλά τα όσα εμποδίζουν να γνωρίζουμε. Από τη μία το άδηλο του ζητήματος και από την άλλη η συντομία της ανθρώπινης ζωής» (Diels-Kranz 80 Β4).

ΓΟΡΓΙΑΣ … μαθητής του Εμπεδοκλέους που υποστήριξε τις απόψεις του δασκάλου του.

ΠΡΟΔΙΚΟΣ … ασχολήθηκε με την ηθική και έγραψε το μύθο του Ηρακλή που διαλέγει το δρόμο. Οι σοφιστές υποστήριζαν πώς έπρεπε κατ’ αρχάς νὰ γνωρίσουμε τη διάνοιά μας και το μηχανισμό της.

ΛΥΚΟΦΡΩΝ και ΑΛΤΑΔΗΜΑΣ … ανήκουν στους νεώτερους σοφιστὲς ποὺ απέρριπταν την αναγκαιότητα των κοινωνικών τάξεων, θεωρώντας πως ἡ φύση δὲν ἔπλασε κανέναν σκλάβο καὶ πὼς οἱ ἄνθρωποι γεννιοῦνται ἐλεύθεροι. 22 αἰῶνες πρὶν τοὺς Εὐρωπαίους Διαφωτιστές…

ΑΣΥΜΑΧΟΣ … μίλησε για τη σχετικότητα των κοινωνικών και ηθικών κανόνων και θεωρούσε πως το δίκαιο εκφράζει το συμφέρον του δυνατότερου. Θεωρούσε πώς οι νόμοι είναι αντίστοιχοί του πολιτεύματος από το οποίο εκπορεύονται.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ … πολέμιος των σοφιστών. Ιδεαλιστής, πολέμιος του υλισμού. Θεωρούσε απαραίτητη την αναγκαιότητα πειθαρχίας προς τους νόμους και τη συνεχή αυτοβελτίωση.

ΠΛΑΤΩΝ … μαθητής του Σωκράτη. Θεωρεί, πώς για κάθε τί που υπάρχει στη γη υπάρχει στον ουρανό το ιδανικό πρότυπό του, το «καλούπι» του. Πίσω από τον κόσμο των αισθήσεων υπάρχει ένας ιδεατός άλλος κόσμος. Πώς ἡ αθάνατη ψυχή του κάθε ανθρώπου ζει ανάμεσα στα «τέλεια» πρότυπα, ενώ τα φθαρτά σώματά μας ανάμεσα σε ατελείς «σκιές» των προτύπων. Διατύπωσε την πρώτη ΟΥΤΟΠΙΚΗ, άποψη για μία κοινωνία που σήμερα θα την  χαρακτηρίζαμε ως «κοινωνία των Αρίστων», . Ήταν κάθετα αντίθετος με κάθε έννοια περί δημοκρατίας και όπως φαίνεται από τα χάλια της δημοκρατίας που βιώνουμε, ο μεγάλος φιλόσοφος είχε δίκιο.


ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ … θεμελιώνει τη Λογική και βάζει σε τάξη τις ανθρώπινες ιδέες. Μελετά τη φύση σε όλες της τις εκφάνσεις και συγγράφει 170 έργα από τα οποία διασώθηκαν μόνο τα 47.  Είναι ο πρώτος Ευρωπαίος φιλόσοφος. Οι απόψεις του μαζί με τα λάθη του, διαποτίζουν απόλυτα την ευρωπαϊκή σκέψη ως και τον 18ο αιώνα. Τον Αριστοτέλη έκλεψε ο Καρτέσιος.

Επικοινωνία με τους Αγγέλους

    Οι  άγγελοι  είναι  στη ζωή μας  ότι  είναι  οι  Ηλιαχτίδες  για τον ήλιο.  Ο Θεός  δημιούργησε  τις υπέροχες αυτές Ηλιαχτίδες για να φωτίζουν τη ζωή  μας  και  να  καθοδηγούν  τον  δρόμο  μας, αγκαλιάζοντας μας με το φως  της   Χωρίς   όρους  Αγάπης  και  της  Αφοσίωσης  τους .


    Μπορούν   να   μας   μεταφέρουν   μηνύματα    με   πολλούς  τρόπους, συχνά  όμως  αυτά  μας διαφεύγουν, καθώς είμαστε κλεισμένοι μέσα σε ένα σκληρό κέλυφος σκέψεων. Η επαφή  μαζί τους ανοίγει τις πύλες της  ψυχής σου….
Όταν  έρθεις  σε  επαφή  μαζί  τους  για  πρώτη  φορά,  αναρωτιέσαι  πως μπορούσες  και  ζούσες  τόσα  χρόνια  με  την  απουσία  τους….



 Βιώνοντας   την   επαφή   μαζί  τους  μπαίνουμε  στην  διαδικασία  να συνειδητοποιήσουμε   την   έννοια   της   αληθινής   Αγάπης.  Μετά   από   αυτή   τη  σημαντική  επαφή  με  το  βασίλειο   των  Αγγέλων ξεκινά   ένα   στάδιο  εξαγνισμού  της  ψυχής  και  αλλαγής   του  ψυχικού σχεδίου  της…  αρχίζουν   να   συμβαίνουν   συγκλονιστικά   γεγονότα!  Ο  άνθρωπος  γίνεται  κύριος  της  ζωής  του  και  χειρίζεται  αυτό  που  λέμε  <<Μοίρα>>  διαμορφώνοντας   το  μέλλον  του.

     
   




    Έχει δημιουργηθεί ομάδα διαλογισμού με σκοπό την επικοινωνία με τους Αγγέλους την ανταλλαγή Reiki,    πνευματικής  συζήτησης και ενεργειακών καθαρισμών, κάθε 2η  Τετάρτη  από τις 19:00 - 22:00



Ο διαλογισμός βιώνεται ως μία απεριόριστη και βαθύτατη  κατάσταση  ηρεμίας,  γαλήνης,  και  αρμονίας   του  εαυτού.  

 Στο  διαλογισμό ανανεώνουμε την  προσωπική  μας ενέργεια, αδειάζουμε από καθετί και ξαναγεμίζουμε με νέα, θετική και ζωτική  ενέργεια, ροή  και  καθαρή  δύναμη.

  Στο   διαλογισμό  ερχόμαστε   στο   κέντρο  του  αληθινού  εαυτού και  δεν  μένουμε  στην  περιφέρεια  του  εξωτερικού κόσμου στην   οποία   κατασπαταλάμε   συνεχώς τις σκέψεις   την  ενέργεια και  το  χρόνο μας  δίχως ουσιαστική επίγνωση και  δίχως  συνειδητό σκοπό. 

   Το   άρωμα  του   διαλογισμού  είναι  η  Αγάπη. Ελάχιστες φορές  η  ανθρώπινη  συνειδητότητα  καταφέρνει  να  βιώσει τέτοια   ποσότητα   και   ποιότητα  Αγάπης,  όσο  βιώνει  στα  ανώτερα   επίπεδα   του  διαλογισμού.


Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2014

Ο Χριστόφορος Κολόμβος ήταν Ελληνας.



Χωρίς αμφιβολία, υπάρχουν άνθρωποι στον κόσμο, που για τον άλφα ή βήτα λόγο αποκρύπτουν την καταγωγή τους. Άλλοι εσκεμμένως και άλλοι εξ αφελείας ή αγνοίας. Τούτο το γνωρίζουμε και από την συμπεριφορά του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου ο οποίος, για να μπει στα «μεγάλα σαλόνια» της αριστοκρατίας της εποχής του και για να γνωρισθεί με υψηλά πρόσωπα, απέκρυπτε την καταγωγή του, μιας και τον καιρό κείνο η λέξις «Γραικός», λόγω της περιφρονητικής συμπεριφοράς των Τούρκων απέναντι των Ελλήνων, ήτο συνώνυμος περίπου με τον … επαίτη, διακονιάρη, ικέτη κλπ.΄Επρεπε να γίνει διάσημος για να υπογράφει τελικά με το ψευδώνυμο «Εl Greco» και το έργο του να γίνει διεθνώς γνωστό.

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΚΟΛΟΜΒΟΣ: Ένας άλλος μεγάλος και πολύ διάσημος άνδρας ελληνικής καταγωγής ήταν και ο Χριστόφορος Κολόμβος, ο οποίος καταγόταν από την Χίο.

Χωρίς αμφιβολία και άλλες πόλεις διεκδικούν την καταγωγή του, όπως η Γένουα της Ιταλίας , η Μπάστια της Κορσικής και άλλες. Πολλοί λένε πώς ήταν από την Κωνσταντινούπολη και δικαιολογούν την επιχειρηματολογία τους με διάφορα πειστήρια, όπως οι αξιόλογες μελέτες του Σ. Κανούτα (1953) και του πρεσβευτού Δ. Σισιλάνου (1962), οι οποίοι επιχειρούν να αποδείξουν ότι ο Κολόμβος δεν ήταν Γενοβέζος, αλλά Βυζαντινός Ευγενής, που άκουγε στο όνομα Χριστόφορος Δισύπατος Παλαιολόγος.

Ας δούμε, όμως, τι γράφει σε σχετικό βιβλίο του ο γνωστός ιστορικός ερευνητής κ. Αλέξανδρος Λαγκαδάς: «Είναι βεβαιωμένο πως ο Χρ. Κολόμβος ήταν άνθρωπος εξαιρετικής μορφώσεως, για την εποχή του. Μαθηματικός, χαρτογράφος, θαλασσοπόρος, γεωγράφος και αστρονόμος (οι αστρονομικές του γνώσεις θα τον σώσουν κάποτε από την καταστροφή στην Αμερική) και προερχόταν από επιφανή οικογένεια ναυτικών και όχι υφαντουργών. Ως αδιάβλητη απόδειξη έχουμε γράμμα του προς την Donna Joanna του Torres στο οποίο αναφέρει πως: «Δεν είμαι ο πρώτος ναύαρχος της οικογένειάς μου. Αφήσατε όμως να μου δίνουν το όνομα που τους αρέσει».

Κι όμως οι Γενουάτες, για να τον κάνουν δικό τους και άσχετα με αυτά, που ο ίδιος ο Κολόμβος γράφει, βρήκαν ένα αγράμματο υφαντουργό, που λεγόταν Χριστόφορο Κολόμπο και στήριξαν εκεί το οικογενειακό όνομα του μεγάλου θαλασσοπόρου. Για να μας πείσουν μάλιστα οι Γενουάτες γι’ αυτό, έβαλαν μια επιγραφή στην πρόσοψη του σπιτιού, που υποτίθεται πως εκεί γεννήθηκε ο Κολόμβος, που γράφει: «Κανένας άλλος τόπος δεν αξίζει να σημειωθεί όσον αυτός εδώ. Σε τούτο το σπίτι των προγόνων του ο Κολόμβος πέρασε την παιδική του ηλικία και τα νεανικά του χρόνια». 
Και όμως δεν είναι το σπίτι αυτό του Γενοβέζου Κολόμβου, γιατί το πραγματικό είχε κατεδαφιστεί το 1700 και στη θέση του είχε κτισθεί μοναστήρι. Κατά τους Ιταλούς, ο Χριστόφορος Κολόμβος γεννήθηκε στην Γένουα το 1446 ή 1447 και ήταν υφαντής εκεί μέχρις ηλικίας 23 ετών, οπότε έφυγε για να βρει τα πεπρωμένο του στο εξωτερικό. Ο Κολόμβος επισκέπτεται την Πορτογαλία όπου, μέσα σε λίγα χρόνια, μαθαίνει τόσες γλώσσες και επιστήμες που τον προετοιμάζουν να γίνει ναύαρχος και μεγάλος θαλασσοπόρος.
Όμως είναι δυνατόν να δεχθούμε πως ο μέχρι χθες απαίδευτος εργάτης υφαντουργός απέκτησε τόση μόρφωση, ώστε να πάει στην Πορτογαλία και ύστερα στην Ισπανία, να διαπραγματεύεται με αξιωματούχους Πορτογάλους και Ισπανούς και να πείθει τέλος τους βασιλείς της Ισπανίας να τον χρηματοδοτήσουν και να τον θέσουν υπό την προστασία τους, για την πραγματοποίηση του ιστορικού του ταξιδιού;
Στην συνέχεια, αφού ο ως άνω ιστορικός διερωτάται πώς είναι δυνατόν να γίνει κάποιος τόσο καλός θαλασσοπόρος εάν ο ίδιος δεν έχει σχέση με την θάλασσα και πώς από τα διασωθέντα 64 απομνημονεύματα του Χριστόφορου Κολόμβου, εκ των οποίων τα 23 αυτόγραφα, άλλα παρέχουν σαφείς πληροφορίες και άλλο όχι, γράφει:
«Από περικοπές του όμως που διασώθηκαν, φαίνεται πως ο Κολόμβος ταξίδευε και πως στα 1474 βρισκόταν στο Αιγαίο «αναζητών πηγάς όπως εμβατεύση εις όσα περί Ατλαντίδος είχον γραφεί»: Πιθανόν τότε να είχε επισκεφθεί ο Κολόμβος και την «μυροβόλον Χίον». Πολλοί ερευνητές πιστεύουν πως ο Κολόμβος αγαπούσε ιδιαιτέρως την Χίο την οποία επισκέφθηκε πολλές φορές. Σχετικώς μάλιστα αναφέρεται και η λεπτομέρεια πως κάθε φορά που προσέγγιζε το ωραίο αυτό νησί μας, απολάμβανε από την γέφυρα του πλοίου του την ευωδία, που έφεραν οι άνεμοι από τα αρωματικά φυτά του!
Το ότι ο Κολόμβος δεν ήταν άσημος ναυτικός ή τέως λαναράς, αποδεικνύεται και από τα ταξίδια του αυτά στην Χίο όπου φιλοξενήθηκε στην βίλλα Ομήρου του Άτζελο Ιουστινιάνη Μπάνκα, που σημαίνει πως ήταν ευγενικής καταγωγής της οικογένειας των Δισύπατων Παλαιολόγων – γεννημένος στη Χίο και γνωστός της μεγάλης αυτής γενουάτικης γενεάς του Ιουστινιάνη.
Αγνοούμε πόσο διάστημα έμεινε ο Κολόμβος στην Χίο και πόσα ταξίδια έκανε εκεί. Κατά τον ερευνητή Τaviani ο ωκεανοπόρος έμεινε στην Χίο τουλάχιστον 18 μήνες.Αλλά στην Χίο, εκτός από τα στοιχεία που ζητούσε για την χαμένη Ατλαντίδα, ο Κολόμβος συγκέντρωνε πληροφορίες για την πέρα του Γιβραλτάρ άγνωστη θάλασσα, από Χιώτες ναυτικούς και κυρίως χάρτες που κρατούσαν μυστικούς και είχαν κάνει κατά τα ταξίδια τους στον Ατλαντικό. 
Ιδίως ο πλοίαρχος Ανδρέας από το Βροντάδο με 3-4 Χιώτες συντρόφους του… κλπ»Υπάρχουν, όμως, και άλλοι συγγραφείς, που υποστηρίζουν ότι ο Χριστόφορος Κολόμβος ήτο ελληνικής καταγωγής. Για παράδειγμα ο Χρήστος Λάζος, πού έχει συγγράψει και ειδικό βιβλίο, η Ruth Wolper, που έκανε μια ενδιαφέρουσα έρευνα για την καταγωγή του Κολόμβου. Αυτός και ο λόγος πού επισκέφθηκε το 1979 την Χίο για να γράψει ότι «με έκπληξη είδε εκεί στο Πυργί Γενοβέζικο αρχοντικό όπου σε πέτρα του αναφερόταν το όνομα του Κολόμβου και πως ένας ιερωμένος που ονομαζόταν Κολόμβος, του είπε πως η οικογένειά του χρονολογείται από το 1440».
Χωρίς αμφιβολία, ο ως άνω ερευνητής δέχεται πως ο Κολόμβος ήταν ο Βυζαντινός Δισύπατος Παλαιολόγος, ο οποίος από παιδί 14 ετών έγινε ναυτικός και πως, ο Κολόμβος έγραφε ότι, οι πρόγονοί του ήσαν θαλασσινοί, για να συμπεράνει πώς ο Κολόμβος ήταν πράγματι Έλληνας όχι μόνον γιατί πείσθηκε από την έρευνά του στην Ελλάδα, αλλά και για τους ακόλουθους λόγους:
ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ:
1. Η υπογραφή του Κολόμβου ήταν γραμμένη ελληνολατινικά – ΧροFERENS.
2. Ο Κολόμβος έγραφε το νησί CHIOS με Χ δηλαδή Χίος, όπως γράφεται ελληνικά.
3. Ονόμασε το Cape Maus στην Κούβα, Άλφα και Ωμέγα.
4. Δεν ζήτησε από τους Γενοβέζους – Ιταλούς πλοία, τρόφιμα ή στέγη – όταν είχε ανάγκη.
5. Ουδέποτε ανέφερε τίποτα για την οικογένεια Κολόμπο στην Γένουα.
6. Ουδέποτε μίλησε ή διάβασε Ιταλικά.
7. Οι σημειώσεις στα βιβλία του ήταν στα ελληνικά.
8. Τον αποκαλούσαν Γενοβέζε γιατί ντυνόταν με την μόδα των Γενοβέζων.
9. Υπέγραφε COLOMBUS DI TERRA RUMBA (Κόκκινη Γη), περιοχή πού βρίσκεται στην νότιο Χίο.
Να μη λησμονήσουμε να πούμε ότι ο Χριστόφορος Κολόμβος σημείωνε τις ελληνικές λέξεις στο περιθώριο του αγαπημένου του βιβλίου Mago Mundi, του Καρδιναλίου Πιέρ Ντ’ Αϊλί, ενώ οι καθολικοί ηγεμόνες, με επιστολή τους της 20ής Μαϊου 1493, ανεγνώρισαν την ευγενή καταγωγή του γι’ αυτό και του επέτρεψαν να χρησιμοποιεί το έμβλημά του

Τι συμβολίζει ο σταυρός που κάνουμε;


 

Κατά τον μεγάλο δάσκαλο της χριστιανικής ζωής άγιο Κοσμά τον Αιτωλό (18ος-19ος αιώνας), ο σταυρός περιέχει τους εξής συμβολισμούς…

• Αγγίζουμε στο μέτωπο: ο Χριστός, ως Θεός, βρισκόταν στον ουρανό.


• Κατεβαίνουμε στην κοιλιά μας: από τον ουρανό, ο Κύριος έγινε άνθρωπος και μπήκε στη μήτρα της Θεοτόκου (της Παναγίας).

• Υψωνόμαστε στους ώμους μας: παρακαλούμε τον Θεό να μάς τοποθετήσει «στα δεξιά Του» (στον παράδεισο) κι όχι «στ᾽ αριστερά» (στην κόλαση), σύμφωνα με την περιγραφή της Δευτέρας Παρουσίας, που κάνει ο ίδιος ο Χριστός στο κατά Ματθαίον ευαγγέλιο, κεφάλαιο 25.

Τα τρία ενωμένα δάχτυλά μας συμβολίζουν την Αγία Τριάδα, ενώ τα άλλα δύο συμβολίζουν ότι ο Χριστός είναι και Θεός και άνθρωπος.

Για ποιους λόγους κάνουμε το σταυρός μας;

Κάνουμε το σταυρό μας για τρεις λόγους:

α. Έτσι αναγνωρίζουμε φανερά ότι είμαστε μαθητές του Χριστού, ο οποίος σταυρώθηκε για τη σωτηρία των ανθρώπων.

β. Υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας ότι, όπως ο Κύριος θυσιάστηκε στο σταυρό, έτσι κι εμείς πρέπει να θυσιάζουμε το συμφέρον μας, το χρόνο μας ή κομμάτια από τη ζωή μας (μέχρι και την ίδια τη ζωή μας) για τους συνανθρώπους μας.

γ. Η πείρα των αιώνων έχει αποδείξει ότι το σημείο του σταυρού λειτουργεί ως ισχυρό φυλαχτό, που προστατεύει τους ανθρώπους από τις επιρροές των πνευματικών τους εχθρών (δαιμόνων), καθώς και από άλλους κινδύνους που πιθανόν να τους απειλούν. Αυτό συμβαίνει, γιατί, κάνοντας το σταυρό μας, επικαλούμαστε το σταυρωμένο Θεό μας (το Θεάνθρωπο Ιησού) και ζητάμε τη βοήθεια και την προστασία Του.

Το να διακηρύξουμε δημόσια ότι πιστεύουμε στο Χριστό (όπως γίνεται όταν κάνουμε το σταυρό μας) δεν είναι σωστό να γίνεται εγωιστικά ή υποκριτικά, αλλά ταπεινά, σεμνά και με αγάπη προς τους συνανθρώπους μας και συγχώρεση προς τους εχθρούς μας. Σύμφωνα με τα λόγια του ίδιου του Ιησού, καλό είναι να μην επιδεικνύουμε, αλλά και να μην κρύβουμε την πίστη μας. Είπε: «Όποιος με ομολογήσει μπροστά στους ανθρώπους, θα τον ομολογήσω κι εγώ μπροστά στον ουράνιο Πατέρα μου. Όποιος όμως με αρνηθεί μπροστά στους ανθρώπους, θα τον αρνηθώ κι εγώ μπροστά στον ουράνιο Πατέρα μου» (Ματθ. 10, 32-33).

Τα λόγια αυτά του Ιησού φαίνονται «σκληρά», αλλά ο Κύριος δεν είναι σκληρός. Αντίθετα, είναι ταπεινός και ειρηνικός. Τα λέει όμως για να μας παρακινήσει να Του ανοίξουμε την καρδιά μας και να ενωθούμε μ’ Αυτόν – σ’ αυτό θα μας βοηθήσει το να παραδεχτούμε δημόσια την πίστη μας.