Η χθεσινή μέρα καταγράφηκε στις καρδιές μας ως μια από τις σημαντικότερες της ζωής μας. Δημοτικό Σχολείο Μαυροδενδρίου, 54 χρόνια μετά! Συνάντηση συμμαθητών Ε' και ΣΤ' τάξεων (και όχι μόνον) σχολικού έτους 1970-1971. Ήταν όλες και όλοι παρόντες. Η πιο συγκινητική παρουσία όμως ήταν αυτή του Δασκάλου μας, του κ. Αριστοτέλη Λαζαρίδη. Ο κ. Τέλης, ο αγαπημένος μας Δάσκαλος (με το Δ κεφαλαίο, διότι τίμησε τον ρόλο του με τον καλύτερο τρόπο), παρά τα 87 του χρόνια, αποδέχθηκε αμέσως την πρόσκλησή μας με μεγάλη χαρά και ήρθε από νωρίς, όπως και τότε, για να χτυπήσει το κουδούνι. Αυτή ήταν και η μεγάλη έκπληξη για το σύνολο σχεδόν των συμμαθητών (φροντίσαμε να είναι καλά κρυμμένο μυστικό). Η χαρά και ο ενθουσιασμός δεν περιγράφεται, όπως και η μεγάλη αγάπη, εκτίμηση κι ευγνωμοσύνη για όλα αυτά που απλόχερα μας πρόσφερε στα σχολικά μας χρόνια και έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην κατοπινή εξέλιξή μας σαν ανθρώπους. Έτσι λοιπόν βρεθήκαμε στο χωριό μας, στο σχολείο μας, στην αίθουσά μας, ανταμώσαμε με κάποιους μετά από 54 χρόνια, με κάποιους λιγότερα, πλημμυρίσαμε με πρωτόγνωρα συναισθήματα, αναμνήσεις, αγάπη. Συνδεθήκαμε διαδικτυακά με συμμαθήτριές μας που βρίσκονται μακριά, κλάψαμε, γελάσαμε και ολοκληρώσαμε τη συνάντηση με κρασάκι και μεζέδες σε μαγαζί του χωριού μας. Δώσαμε υπόσχεση ότι θα βρισκόμαστε πια κάθε χρόνο, κι έτσι θα ζωντανέψουμε έστω και για λίγο το σιωπηλό πλέον σχολείο μας, το οποίο έκλεισε φέτος λόγω έλλειψης μαθητών (μόνον έξι, οι οποίοι πηγαίνουν στα Κοίλα). Πρέπει να ευχαριστήσουμε για την πολύτιμη βοήθειά της την τελευταία δασκάλα του χωριού μας, την κ. Ελπίδα Τσεπραηλίδου, καθώς επίσης και τον κ. Κώστα Περτσινίδη για την λήψη βίντεο και φωτογραφιών.
Καλή αντάμωση πάλι σε ένα χρόνο.
Κική Φαχαντίδου.
